"Telgraf", Паустовский. Kısa bir içerik ve bölümler

"bir daha Asla". Korkutucu geliyor? Ama bir kelime, bir ses daha безысходно: "geç". Bu üzücü bir anlam, kelimenin tam anlamıyla batmış eseri "Telgraf". Özet tarafından yazılmış bu kitap, büyük sovyet yazarı Konstantin Георгиевичем Паустовским, biz bizim makalede bugün.

Yazar Hakkında

Konstantin Паустовский doğan 1892 yılında Moskova'da, iyi bilinen yurtiçinde ve yurtdışında. Romantizm ve сентиментализм - ana türler olan yazar. Özellikle yaygın olarak bilinen Паустовский oldu gibi sayısız hikayeleri ve повестям doğası hakkında çocuklar için. Eserlerinde yazar, ustaca kullandığı gücü ve zenginliği, rus dili, kolayca ve incelikle aktarıyor okuyucuya kendi bakış güzel ve asil doğa onun sevgili Vatan.

Паустовскому yaşamak zorunda zor zamanlarda. O yaşadı, iki dünya savaşı ve iki sivil devrim ülkede. Onlar geçti, ona aktif olarak katılmak zorunda. Bu olamazdı ertelemek onun ruhunda ciddi bir parmak izi. Ve aynı zamanda, hiçbir şey-ebil bozmak, onun yetenek ve istek güzel. Yazmaya devam etti, ve oluşturmak için büyük şeyler. Dünya çapında bir ün geldi. kısa bir süre mezun olduktan sonra Büyük Vatanseverlik Savaşı verdi, ona bir şans çekmek için yeni bir deneyim ve ilham ile seyahat ediyor.

Паустовский "Telgraf": kısa içeriği

Bu küçük eseri duygusal olarak çok fazla etkiler ve derin insan duygularını. Tema ilişkiler, ebeveynler ve çocuklar yakın ve tanıdık insanların çoğunluğu, bu nedenle, çok az insan kayıtsız kalmak kitabı okuduktan sonra "Telgraf". Kısa içeriği onu sığdırmak kelimenin tam anlamıyla bir kaç cümle ile.

Uzak ve sağır bir köy artık son günlerini yalnız yaşlı bir kadın. Yaşlı bir kadın kadar yalnız, ne mutlu ona ve konuşmak için kimse yok, ve o kadar uykusuz uzun geceler hiç belli değil, nasıl dayanacak, nasıl sabaha kadar yaşamak...

Yaşlılık haline gelmiştir oldukça zayıf ve zayıf, onu görme azaldı. Bakmakta, ona yabancı insanlar, komşular ve köylüler. Bu arada Leningrad yaşıyor, kendinizi sakin öz kızım bu yalnız bir kadın. O sık sık утруждает kendinizi anıları yerli bir anne, zaman zaman gönderdiği para, ama asla mektup yazıyor, hangi anne çok istiyorum.

Ve işte, bir soğuk bir soğuk sonbahar yaşlı kadın, duygu, ... ... kışı ve göz onu sonuna kadar yazıyor kızıma mektup, gelmek isteyen, onu görmeye son. Ama o, işleri ile meşgul, acelesi yok. O zaman o aktif olur tamamen yabancı insanlar. Ve anne, bu zaman gibi sempatik ona çalışan insanlar bunu kolaylaştırmak için bir özlem kızım.

Daha:

Kılıç ustası: sanal gerçeklik eylem

Anime uzun zamandır biri haline gelmiştir en popüler türlerden bir film hemen hemen tüm nüfus. Ve bu, şaşırtıcı değildir. Çünkü japon anime başlangıçta tasarlanmış değil sadece, ama çocuklar için ve yetişkinler için. Birçok çizgi film ayı değil tamam...

Almak için nasıl mor renk, boya: renk sırları

Edinerek boya, boyalı ya da uygulama dövüş sanatları, sık sık karşılaşabileceğiniz bir sorun sıkıntısı ya da başka bir renk. İşte o zaman bize yardım etmek için geliyor, eğlenceli ve çok yararlı bir bilim - колористка. Örneğin, hakkında konuşmak alma...

«Kraliyet ot»: masal Külkedisi ile ilgili yeni bir yol

Bir ot üzerinde yükselen diğer hoşgörüyle bakarak cılız bir adam var. Sadece onun çiçek salkımına sahip gibi sinsi dikenli крючочками, yetenekli sarılmak her şeye. Ve o saç veya yün onları çekmek çok zor. Bu gerçekten kraliyet ot – dulavratotu ...

Bu insanlardan biri (bekçi Тихоном) Leningrad gönderilen telgraf - kısa mesaj ile bir deyişle, annesi ölüm döşeğinde. Ama artık çok geç, kızı için hiçbir zaman, ve bir kadın ölür, beklemeden kendi ненаглядной кровинки.

Görünüşte sığdırmak, birkaç satır bütün bir hikaye "Telgraf". Kısa içerik, tabii ki, çok etkilemek için duygusal bir okuyucu ve onun zarar canlı, ama sadece tamamen okuyarak bütün kitabı, bir kişi edememek bütün трагизм bu eserleri. Kızı değil, görünen olurdu ... düşüncesiz ... ... de olabiliyor участливой. Ve kendini suçlu ve hata tamamen farkında sonra. Sadece geç... Ve bu ağır yükle zorunda yaşamak için.

Film Uyarlaması hikaye

Kuşkusuz, büyük bir yazar olmuştur Konstantin Паустовский! "Telgraf", kısa bir içeriğini biz daha düşünün bizim makalede, vurdu, kalpleri ve zihinleri çok insan var. Bu insanlardan biri oldu sovyet yönetmen Yuri Щербаков. 1957 yılında, o отснял kitap özeti kısa film ile aynı adı taşıyan.

Filmin Süresi biraz daha fazla yarım saat, bu biraz daha fazla zaman alabileceğini okunması kendisi hikaye. Ancak bu film, siyah-beyaz bir film uyarlaması yapabiliyor derinden etkileyen bir ruh. Önemi ve duygusal onu koymak mümkün bir kademe ile hikaye, onlar aşağı hiçbir şekilde birbirlerine.

Marlene Dietrich ve Паустовский "Telgraf"

Bu kitabın İçeriği, ortaya çıktı gibi, etkileyici bir kalp değil, sadece vatandaşlarımız. Novella tercüme ve diğer dillerde. Bu yüzden, büyük bir amerikan film yıldızı ve şarkıcı Marlene Dietrich okudum ve kelimenin tam anlamıyla aşık oldum ona. O kadar ki, başını uyuşturucu hakkında rüya karşılamak için bir yazar ve ona teşekkür etmek için bu bir başyapıt.

Onun isteği üzerine gerçekleştirilecek mukadder - 1964 yılında yaptığı konser Moskova'da bir araya geldi o 72 yaşındaki Паустовским. Bir yazar oldu sonra başka bir kalp krizi geçirdi, ama yine de dışarı çıktı şarkıcı sahneye onun isteği üzerine. Öptü onun elini, o da düştü, önünde diz çöküp, seviyorum diyerek, bu kitabı okuduktan sonra hissettim gidip elini öpmek, böyle harika bir insan. Ve ekledi son olarak: "Ben mutluyum, üstelik bunu". Gerçekten, çünkü Паустовский öldü sonra 4 yıl sonra bu toplantı.

Kitap Hakkında

Kendi hikayesini "Telgraf" Паустовский (kısa içeriği henüzdüşünün) yazdı 1946 yılında. Daha sonra yazar hakkında konuşmak, bu bir başlangıçtı, yazmak için bu eseri. 1956 yılında kitabında "Altın gül" (bölüm "Çentikler" kalp) Konstantin Георгиевич itiraf etti zamanında düzenlenen bir oda, bir ev, bir mutsuz, terk edilmiş yaşlı bir kadın - Katherine Ивановной. Bir kızı vardı, Nastya, уехавшая Leningrad ve zaten 4. yıl навещавшая anne. Tek desteği olan yaşlı bir kadın vardı, komşu kızı Нюрка ve nazik bir yaşlı adam İvan Dmitriyeviç, günlük навещавшие ve помогавшие işlerinde.

Ne zaman Ve Katerina Ivanovna слегла, Паустовский bizzat gönderdi kızı Leningrad telgraf. Ama kızım olmadı ve buraya sadece cenazeden sonra.

Gördüğünüz Gibi, yazar çok az şey değişti bu bir yaşam öyküsü. O bile tuttu isimleri bazı kahramanlar. Açıkçası, bu olay derin bir iz bıraktı, onun kalp, sözde зарубку.

Hikaye Yapısı

"Telgraf" (Паустовский) - kısa bir parça. Basılı olarak o alır, kelimenin tam anlamıyla 6 yaprak, 12 sayfa. Ve ortalama alacak en fazla 20 dakika okuma tüm bu kitaplar - K. G. Паустовский "Telgraf". Kısa içerik başkanlarına biz şimdi düşünün. Her ne kadar resmen bir hikaye ve böyle bir bölme, ancak okundu bilgisi ayrılabilir birkaç anlamsal parçalar:

• Birinci kısım - "Anne";

• Ikinci bölüm - "Kızı";

• üçüncü bölüm - "Telgraf. Altında biraz sert hava";

• Dördüncü bölüm - "bekledim";

• Beşinci bölüm - "Sonsöz. Cenaze".

Her seçim bize bir parça taşır anlam ve kendi önemli yapısındaki kitap. Tüm bunları biz tek tek, bu sayede katlanmış tek bir resim.

"Telgraf" Паустовский. Özet: "Anne"

Değer nadir ненастная ve sonbahar soğuk. Nedeniyle nehir тащатся gevşek bulutlar, biri kendi dökülen işgüzar bir yağmur. Catherine Soçi'nin her geçen gün giderek daha ağır - gözleri ve vücut bolluk, zor sabah kalkmak ve bir o kadar da kendimle ilgilenmek ve ev meğer hiç de zor bir görev. Ve hatta onun sesi o kadar zayıf, ne konuşur o fısıltı. Ve непомерное yalnızlık gibi bileşik konumunu, çünkü ona bile kalbe kalp konuşmak için kimse yok. Açıklama çevre, doğa ve ev, yaşadığı kadın, gösteriyor ki, hayat onu çoktan geride kaldı.

Ama insanlar samimi sempatik, yaşlı bir bayan ve yardım. Bu komşu kızı Манюшка ve genç, bekçi Tikhon. Манюшка ziyarete gelen büyükanne her gün, getiriyor, ona kuyudan su, подметает evde yardımcı olur mutfakta. Tikhon, empati, elinden geldiğince de yardım etmeye çalıştı: keserken hiç solmuş ağaçlar bahçede, doğranmış odun fırın için.

Yalnızlık Katerina Petrovna, sık sık ağlıyor, uyumuyor geceleri ve zor bir zaman bekliyor şafak. Tek kızı Nastya yaşıyor ondan uzak, Leningrad ve onun son varış üç yıl geçti. Bir kez birkaç ay Nastya yapar anneler havale, ancak, zaman içinde, yazmak için gerçek bir mektup.

Bir gece Catherine Soçi'nin duyulur, birisi çalıyor, onu kes. O uzun bir süre için gidiyor ve büyük bir emek söz konusu çit. Sonra o anlar ona причудилось ve aynı gece yazıyor kızı isteyen bir mektup gelip, onu görmeye ölmeden önce. "Ненаглядная benim. Kış bu, ben bununla yaşayabilirim. Gel en azından bir gün". İşte bir alıntı, onun dokunaklı ve emprenye edilmiş üzüntü mektuplar. Манюшка olarak onun mesajı e-posta.

"Telgraf" Паустовский. Özet: "Kızı"

Ve Nastia, onu öz kızım çalıştı sekreteri İttifak sanatçılar. Onun sorumlulukları parçası fuar organizasyonu ve yarışmalar.

Annesinden bir Mektup aldı, ama iş okumaya başladı. Bu harfler neden var karışık duygular. Bir yandan, bir rahatlama: annesi yazıyor, yani o hayatta. Ama diğer her biri gibi oldu aptal укором.

Işten Sonra Nastya gönderilir tamircisi genç heykeltraş Тимофееву. Bu çalışma, oldukça kötü koşullarda, bir oda soğuk ve çiğ. Heykeltıraş şikayet Насте tüm çabalarına tespit edilmeden kalır ve kendisi - tanınmamış.

Bakarak heykel Gogol, Nastia bir noktada hissediyor vicdan dikmek: bir mektup bir anne yatıyor çantasında нераспечатанное.

Fark ettikçe, bu скульпторе Тимофееве yetenek, o karar verir, herhangi bir güçleri çeker bu insan, ışık ve gönderilir başkanı, o düzenledi ona bir sergi. Başardı müzakere ve sonraki iki hafta Nastya meşgul hazırlanması. Mektup ertelendi "uzun kutu". Düşünce gezi anıları anne ve kaçınılmaz gözyaşları içinde, neden sadece rahatsız ediyordu.

Sergi yönetir zafer. Ziyaretçiler hayran eserleri heykeltıraş, çok gurur kelime alır ve Насте başardı tezahür duyarlılık ve özen sanatçı ve yardımcı ayıklamak Тимофеева ışık.

Ve işte ortasında sergi курьерша Dasha iletir ona bir telgraf yazan sadece üç kelime: "Katya помирает. Tikhon". Nastya çok istekli yaşanan salonunda olduğunu hemen anlar, kimin hakkında ne karar verir olmalı hitaben yazılmış değil ona. Ancak okuyarak bir adres olduğunu anlar ve hiçbir hata. Bir haber geliyor o kadaronun için uygun bir noktada, o комкает telgraf, frowns ve dinlemeye devam ediyor çıkıntılı.

Bu zamanda kürsüsünden ses övücü kelimeler. Asil ve saygın çevrelerde sanatçılar adam Pershiy bizzat iletir teşekkür adresine Pis. O teşekkür, onun için özen ve dikkat için haksız unutuldu yazar Тимофееву. Konuşma sonunda konuşmacı yay Насте çağırarak, Анастасией Семеновной, ve bütün salon uzun bir süre onu alkışlıyor, смущая gözyaşları.

Bu noktada bir sanatçı sorar Настю hakkında telgraflar, скомканной var elinde: "nahoş bir Şey mi?". Ne o cevap verir, o kadar... bir tanıdık.

"Telgraf" Паустовский. Özet: "Telgraf. Altında biraz sert hava"

Herkes konuşmacı Першина. Ama Nastya uzun hissediyor birileri ağır ve delici bir bakış. Korkuyor başını yükseltmek, ona sanki birisi tahmin. Gözlerini yukarı kaldırarak, o görür, seyirci ona Gogol - bir heykeli yapılmış, heykeltıraş Тимофеевым. Rakam sanki diyor ona dişlerinin arasından: "Ah, sen!"

Aynı anda kahraman снисходит bir görünüş. O, aceleyle giyinmek, biterse salonu sokak nerede, fells, ıslak kar ve kasvetli gökyüzünde, bazen aşağı iner ve baskı yapan şehir ve Настю. O hatırlar geçmişe mektup, sıcak, ona hitaben bir anne kelimeler: "Ненаглядная benim!" Üzerinde Настю geliyor daha sonra aydınlanma, o anlar, hiç kimse onun kadar sevmedim, bu terk edilmiş yaşlı bir kadın, ve o asla bir daha görmeyecek, kendi öz annemi.

Kız koşar istasyonu umuduyla büyük olasılıkla almak bir anne. Onun bütün düşünceleri bir tek: sadece yakalamak için annesi onu gördü ve affetmedi. Rüzgar, yüzüne fışkıran kar. O geç kaldı, tüm biletler satıldı. Nastya zor tutan gözyaşları. Ama mucize eseri aynı akşam gidecekmiş trenle köye.

"Telgraf" Паустовский. Özet: "yapmadı."

Iken Nastya суетилась üzerinde gösterisi, annesi слегла. İşte zaten 10 gün o yataktan çıkmadım, ve onunla vardı, yabancı insanlar. Манюшка gün ve gece geçirdim yılında Catherine Petrovna. Bir gün o gömme soba, niçin odası başlamıştı daha rahat, ve daha sonra büyükanne zihinsel dönüyordu o zamanlar bir kızı daha oldu. Bu anılar neden var yalnız bir gözyaşı.

Bu arada, iyi bir bekçi Tikhon umuduyla kolaylaştırmak için bekleyen yaşlı bir kadın ele küçük bir hile. O müzakere ile yerel postacı, alır telgraf boş yazıyor ona mesaj корявым el yazısı. Geldim, Catherine Soçi'nin, o uzun öksürük, сморкается verir onun heyecanını. Neşeli bir sesle söylüyor ki iyi kar yağacak ve bir grev, bir baba, bu yol daha iyi olacak ve Настасье Семеновне daha kolay olacak gitmek. Bu sözlerden sonra o eller bir telgraf büyükanne. Telgraf, kısa bir içeriği olan şu: "imkanı yok, gitti".

Ama kadın hemen tanır ve onun hile için teşekkürler güzel sözler ve bakım, zorlukla yüz çevirir, duvara ve sanki uykuya dalar. Tikhon oturur, koridor, sarkık kafa, içiyor ve iç geçiriyor. Bir süre sonra çıkan Манюшка ve çağırıyor odaya yaşlı kadın.

Паустовский, "Telgraf". Özet: "Sonsöz. Cenaze"

Ertesi gün Catherina Петровну gömülü mezarlık, bir vardı için köy, bir nehir üzerinde. Подморозило ve düştü kar. Gerek son yolculuğuna toplanan çocuklar ve yaşlı kadınlar. Tabut taşıdı Tikhon, postacı Basil ve iki yaşlı adam. Ve Манюшка kardeşi ile taşınan bir tabut kapağı.

Önemli bir nokta olarak kabul edilir ortaya çıkması, genç bir öğretmen. Gördüğü zaman o cenaze, o zaman hatırlar o başka bir şehirde kaldı aynı yaşlı kadın, bir anne. O-ebilmek geçmek katıldı alayı. Öğretmen eşlik tabut kadar istediğiniz bir mezar. Orada, köylüler veda ölü, boyun eğen, bir tabut. Öğretmenim çok uygun vücut eğilir ve öper kuru elini Catherine Petrovna, sonra kalkar tuğla çit. Bundan sonra, o hala uzun bir mezarlık, dinleme, konuşma, yaşlı ve knock toprak tabut kapağı.

Nasty aynı geliyor olanaklar arasında başka bir gün sonra cenaze. O an sadece bir taze mezar höyük mezarlık ve остывшую oda bir anne. Nastya bütün gece ağladım bu odada, ve ertesi sabah aceleyle sessizce terk Заборья, böylece kimse onu bir araya geldi ve sordu garip bir soru. O biliyordu ki, zaten hiç kimse bir anne olamazdı çıkarmak için onu ağır ve неизгладимой suçluluk.

Sonuç

İşte biz ve demonte bütün hikaye "Telgraf". Özet bölümler tarafından ışıklı okuyucuların kitabın hikayesi neredeyse tamamen ve hatta belki de bir çok şey hakkında neden bir merak. Ama dikkat etmeniz gereken önemli detaylar iç içe geçmiş bir yazar kelimenin tam anlamıyla her сточку kitaplar, tabii ki, okumak her eseri bir bütün olarak daha fazla uzun sürmüyor. Belki bu kısa hikaye "Telgraf" hatırlatır okuyucuya günlük koşuşturma ve endişeleri hiçbir şekilde unutmamak lazım ki, en önemli insanlar hayatımızda bizim yakın ve sevgili insanlar. Daha sonra, çok geç olmadan.