Цар Аляксей Міхайлавіч Раманаў

Цар Аляксей Міхайлавіч, взошедшей на трон ў 1645 годзе, быў другім па ліку кіраўніком з дома Раманавых і дзесятым на Русі васпанам. Сын Міхаіла Фёдаравіча рос у асяроддзі «мамок», а «дзядзькам» яго быў вядомы баярын Б. Марозаў. У трынаццаць гадоў цэсарэвіча «аб'яўляюць» народу, а пасля смерці бацькі ён узыходзіць на трон. Спачатку дзяржавай практычна кіраваў яго настаўнік, а не яшчэ малады і неспрактыкаваны цар.

Аляксей Міхайлавіч Раманаў фактычна пачынае валадарыць з 1950 года, сам чытае чалабітныя і іншыя дакументы, рэдагуе важныя ўказы. Ён уласнаручна падпісваў ўказы, асабіста ўдзельнічаў у ваенных паходах, напрыклад, пад Вільні, Рыгай, Смаленскам, кіраваў перамовамі, чаго да яго не рабіў ні адзін цар.

Аляксей Міхайлавіч  Тишайший, а менавіта так неафіцыйна называлі другога гаспадара на Русі, быў вельмі адукаваным, валодаў некалькімі мовамі. Яго характарызавалі як чинного, рахманага, богобоязливого і паважнага чалавека, якому наканавана было правіць у вельмі няпросты час, якое пачалося са Смуты і якое прайшло праз паўстанне Разіна і «саляныя» і «медныя» бунты казакоў.

Ужо з першага года цараваньня Аляксей Міхайлавіч спрабаваў ператварыць Крэмль у палац, восхищающий сваей прыгажосцю, з мноствам бліскучых золатам купалоў. Па яго распараджэнню сцены крамля абклеіць пазалочанымі кавалкамі скуры, а замест традыцыйных крам па «иноземному» ўзоры расставілі крэслы і крэслы. У той жа час быў пабудаваны і згарэлы праз сто гадоў Каломенскі палац. Захаваўшыся толькі на мініяцюрах, ён дзівіць сваім веліччу і раскошай.

Больш:

Нервовы імпульс, яго пераўтварэнне і механізм перадачы

Нервовая сістэма чалавека выступае своеасаблівым каардынатарам у нашым арганізме. Яна перадае каманды ад мозгу мускулатуры, органаў, тканін і апрацоўвае сігналы, якія ідуць ад іх. У якасці своеасаблівага носьбіта дадзеных выкарыстоўваецца нервовы імп...

Куды паступаць пасля 11 класа? Якую выбраць прафесію?

Пры выбары сваёй будучай прафесіі не варта абапірацца на чые-то рэкамендацыі і парады, тым больш не трэба падпарадкоўвацца сваім бацькам, якія даволі часта вырашаюць без вас самастойна, куды паступіць пасля 11 класа. Варта задумацца, наколькі паспяхо...

Крывяносная сістэма жывёл, як вынік эвалюцыйнага развіцця свету

Крывяносная сістэма жывёл прайшла доўгі шлях фарміравання ў ходзе эвалюцыйнага развіцця свету. Яна ўтварылася на месцы рудыментарных частак першаснай паражніны цела, якая ў вышэйшых жывёл была выцесненая целломом, або другаснай паражніной цела. У пра...

Цар Аляксей Міхайлавіч у гісторыі застаўся як антыпод Івана IV грознага. Час яго праўлення лічыцца часам рэстаўрацыі рускага самадзяржаўя. Менавіта пасля яго да тытулу рускіх гасудараў было прымацавана вызначэнне «самадзержац». Цар Аляксей Міхайлавіч як дзяржаўны дзеяч шмат у чым абумовіў павелічэнне ролі царскай літаральна ва ўсіх сферах, і ў першую чаргу ролі манарха як галоўнакамандуючага.

Другі з роду Раманавых – цар Аляксей Міхайлавіч - у адрозненне ад папярэднікаў меў асабісты вопыт непасрэднага камандавання войскамі, які набыў у час руска-польскай кампаніі. Ён акцэнтаваў увагу на пытаннях абсталявання і камплектавання арміі, ўмешваўся ва ўсе кадравыя пытанні і г. д.

Не меншае значэнне цар надаваў і ідэі пераемнасці ўлады Раманавых ад Рурыкавічаў. Пры уступленні на пасад яму важна было даказаць, што на Русі адбываецца не толькі працэс станаўлення цалкам новай дынастыі, але і аднаўленне ранейшай, паколькі менавіта яе спыненне лічылася прычынай усіх бед, якія напаткалі краіну на стыку шаснаццатага і семнаццатага стагоддзяў, у тым ліку і Смуты. Цяпер, пасля ўзмацнення рускага самадзяржаўя, сумненні наконт легітымнасці раманоўскага роду ўлягліся.

Менавіта Аляксей Міхайлавіч ператварыў Расею ў праўду праваслаўнае дзяржава. Пры ім з далёкіх зямель сталі свозиться многія праваслаўныя рэліквіі, мы ведаем ад мусульман.

Аляксей быў жанаты на Марыі Милославской, з якой нажыў трынаццаць нашчадкаў, у тым ліку і будучых кіраўнікоў Івана, Пятра, Фёдара, а таксама царэўну Соф'ю. Памёр Аляксей у канцы студзеня 1676-га, не дасягнуўшы 48-гадовага ўзросту

Сваім дзецям Тишайший пакінуў у спадчыну дастаткова магутную дзяржаву, ужо прызнаную за яе мяжой, а Пётр I, працягнуўшы справу свайго бацькі, завяршыў працэс станаўлення манархіі і стварыў вялікую імперыю.