Феадалізм быў неад'емнай часткай еўрапейскага Сярэднявечча. Пры гэтым сацыяльна-палітычным ладзе буйныя землеўладальнікі карысталіся велізарнымі паўнамоцтвамі і уплывам. Апорай іх улады было закрепощенное і бяспраўнае сялянства.
У Еўропе феадальны строй паўстаў пасля падзення Заходняй Рымскай імперыі ў канцы V стагоддзя н. э. Разам са знікненнем ранейшай антычнай цывілізацыі засталася ззаду эпоха класічнага рабаўладання. На тэрыторыі маладых варварскіх каралеўстваў, якія ўзніклі на месцы імперыі, сталі складвацца новыя сацыяльныя адносіны.
Строй феадальны з'явіўся з-за станаўлення буйной зямельнай уласнасці. Уплывовыя і багатыя арыстакраты, набліжаныя да каралеўскай улады, атрымлівалі надзелы, якія з кожным пакаленнем толькі памнажаліся. У той жа час асноўная маса заходнееўрапейскага насельніцтва (сяляне) жыла ў суполцы. Да VII стагоддзя ўнутры іх адбылося значнае маёмаснае расслаенне. Супольная зямля перайшла ў прыватныя рукі. Тыя сяляне, якім надзелаў не хапіла, сталі беднякамі, залежнымі ад свайго працадаўцы.
Незалежныя сялянскія гаспадаркі ранняга Сярэднявечча называліся аллодами. Тады ж склаліся ўмовы няроўнай канкурэнцыі, калі буйныя землеўладальнікі прыгняталі на рынку сваіх апанентаў. У выніку сяляне руйнаваліся і добраахвотна пераходзілі пад заступніцтва арыстакратаў. Так паступова ўзнік феадальны строй.
Цікава, што гэты тэрмін з'явіўся не ў эпоху Сярэднявечча, а значна пазней. У канцы XVIII стагоддзя ў рэвалюцыйнай Францыі феадалізм назвалі «стары парадак» - перыяд існавання абсалютнай манархіі і дваранства. Пазней тэрмін стаў папулярным у навукоўцаў. Напрыклад, яго выкарыстаў Карл Маркс. У сваёй кнізе «Капітал» ён назваў строй феадальны папярэднікам сучаснага капіталізму і рынкавых адносін.
Больш:
Нервовы імпульс, яго пераўтварэнне і механізм перадачы
Нервовая сістэма чалавека выступае своеасаблівым каардынатарам у нашым арганізме. Яна перадае каманды ад мозгу мускулатуры, органаў, тканін і апрацоўвае сігналы, якія ідуць ад іх. У якасці своеасаблівага носьбіта дадзеных выкарыстоўваецца нервовы імп...
Куды паступаць пасля 11 класа? Якую выбраць прафесію?
Пры выбары сваёй будучай прафесіі не варта абапірацца на чые-то рэкамендацыі і парады, тым больш не трэба падпарадкоўвацца сваім бацькам, якія даволі часта вырашаюць без вас самастойна, куды паступіць пасля 11 класа. Варта задумацца, наколькі паспяхо...
Крывяносная сістэма жывёл, як вынік эвалюцыйнага развіцця свету
Крывяносная сістэма жывёл прайшла доўгі шлях фарміравання ў ходзе эвалюцыйнага развіцця свету. Яна ўтварылася на месцы рудыментарных частак першаснай паражніны цела, якая ў вышэйшых жывёл была выцесненая целломом, або другаснай паражніной цела. У пра...
Дзяржава франкаў стала першым, у якім выявіліся прыкметы феадалізму. У гэтай манархіі станаўленне новых сацыяльных адносін паскорылася дзякуючы бенефициям. Так называліся зямельныя наданні ад дзяржавы службовым людзям – чыноўнікам ці ваенным. Спачатку меркавалася, што гэтыя надзелы будуць належаць чалавеку пажыццёва, а пасля яго смерці ўлада зможа зноў распарадзіцца ўласнасцю па сваім меркаванні (напрыклад, перадаць наступнаму прэтэндэнту).
Аднак у IX–X стст свабодны зямельны фонд скончыўся. З-за гэтага ўласнасць паступова перастала быць адзінаасобнай і станавілася спадчыннай. Гэта значыць уладальнік цяпер мог перадаць лен (зямельны надзел) сваім дзецям. Гэтыя перамены, па-першае, узмацнілі залежнасць сялянства ад сваіх сюзеренов. Па-другое, рэформа ўмацавала значнасць сярэдніх і дробных феадалаў. Яны на доўгі час сталі асновай заходнееўрапейскай арміі.
Сяляне, якія пазбаўляліся ўласнага аллода, бралі зямлю ў феадала ў абмен на абавязак выконваць рэгулярныя працы на яго участках. Такое часовае карыстанне ў юрысдыкцыі было названа прекарием. Буйныя ўласнікі не былі зацікаўлены ў тым, каб зганяць сялян з зямлі канчаткова. Які ўсталяваўся парадак даваў ім прыкметны прыбытак і стаў асновай дабрабыту арыстакратыі і дваранства на працягу некалькіх стагоддзяў.
У Еўропе асаблівасці феадальнага ладу заключаліся яшчэ і ў тым, што буйныя землеўладальнікі з часам атрымалі не толькі вялікія ўгоддзі, але і рэальную ўладу. Дзяржава перадавала ім розныя функцыі, у тым ліку судовыя, паліцэйскія, адміністрацыйныя і падатковыя. Такія каралеўскія граматы станавіліся знакам таго, што зямельныя магнаты атрымлівалі імунітэт ад якога-небудзь ўмяшання ў іх паўнамоцтвы.
Сяляне на іх фоне былі бездапаможнымі і бяспраўнымі. Землеўладальнікі маглі злоўжываць сваёй уладай, без асцярогі дзяржаўнага ўмяшання. Так фактычна з'явіўся феадальна-крепостнический строй, калі сялян прымушалі да працоўных повинностям без аглядкі на закон і ранейшыя дамоўленасці.
Са часам абавязкі залежных беднякоў мяняліся. Існавала тры выгляду феадальнай рэнты – паншчына, чынш, натуральны і грашовы чынш. Дароў і прымусовая праца быў асабліва распаўсюджаны ў эпоху ранняга сярэднявечча. У XI стагоддзі пачаўся працэс эканамічнага росту гарадоў і развіцця гандлю. Гэта прывяло да распаўсюджвання грашовых адносін. Да гэтага на месцы валюты маглі быць тыя ж самыя натуральныя прадукты. Такі эканамічны парадак называўся бартэрам. Калі грошы распаўсюдзіліся па ўсёй Заходняй Еўропе, феадалы перайшлі на грашовы чынш.
Але нават нягледзячы на гэта, буйныя маёнткі арыстакратаў у гандлі удзельнічалі даволі млява. Большая частка прадуктаў і іншых тавараў, вырабленых на іх тэрыторыі, потреблялась ўнутры гаспадаркі. Пры гэтым важна адзначыць, што арыстакраты выкарыстоўвалі не толькі праца сялянства, але і праца рамеснікаў. Паступова доля зямлі феадала ў сваёй жа гаспадарцы памяншалася. Бароны аддавалі перавагу аддаваць ўчасткі залежным сялянам і жыць за кошт іх аброку і паншчыны.
У большасці краін Заходняй Еўропыфеадалізм канчаткова сфармаваўся да XI стагоддзю. Дзе-то гэты працэс скончыўся раней (у Францыі і Італіі), дзе-то пазней (У Англіі і Германіі). Ва ўсіх гэтых краінах феадалізм быў практычна аднолькавым. Некалькі адрозніваліся адносіны буйных землеўладальнікаў і сялян у Скандынавіі і Візантыі.
Мела свае асаблівасці і сацыяльная іерархія ў сярэднявечных азіяцкіх краінах. Напрыклад, феадальны строй у Індыі характарызаваўся вялікім уплывам дзяржавы на буйных землеўладальнікаў і сялян. Акрамя таго, там адсутнічала еўрапейскае класічнае прыгоннае права. Феадальны лад у Японіі адрозніваўся фактычным двоеўладдзе. Пры сегунате сягун меў нават больш ўплыву, чым імператар. Гэты дзяржаўны лад трымаўся на праслойкі прафесійных воінаў, якія атрымлівалі невялікія зямельныя надзелы – самураяў.
Усе гістарычныя, сацыяльна-палітычныя сістэмы (рабаўладальніцкай лад, феадальны лад і г. д.) паступова мяняліся. Так, у канцы XI стагоддзя ў Еўропе пачаўся павольны вытворчы рост. Ён быў звязаны з удасканаленнем працоўных інструментаў. Разам з тым адбываецца падзел спецыялізацый работнікаў. Менавіта тады рамеснікі канчаткова аддзяліліся ад сялян. Гэты сацыяльны клас стаў сяліцца ў гарадах, якія раслі разам з нарошчваннем еўрапейскага вытворчасці.
Павелічэнне колькасці тавараў прывяло да распаўсюджвання гандлю. Пачала складвацца рынкавая эканоміка. З'явілася ўплывовае купецкае саслоўе. Гандляры сталі аб'ядноўвацца ў гільдыі для таго, каб абараняць свае інтарэсы. Сапраўды гэтак жа рамеснікі ўтваралі гарадскія цэхі. Да XIV стагоддзя гэтыя прадпрыемствы былі перадавымі для Заходняй Еўропы. Яны дазвалялі рамеснікам заставацца незалежнымі ад феадалаў. Аднак з пачаткам паскоранага навуковага прагрэсу ў канцы Сярэднявечча цэхі сталі перажыткам мінулага.
Вядома, феадальны грамадскі лад не мог не змяніцца пад уплывам усіх гэтых фактараў. Бум гарадоў, рост грашовых і таварных адносін – усё гэта адбывалася на фоне ўзмацнення народнай барацьбы супраць прыгнёту буйных землеўладальнікаў.
Сялянскія паўстання сталі звычайнай падзеяй. Усе яны жорстка падаўляліся феадаламі і дзяржавай. Завадатараў пакаралі смерцю, а простых удзельнікаў каралі дадатковымі абавязкамі або катаваннямі. Тым не менш паступова, дзякуючы восстаниям, асабістая залежнасць сялян стала змяншацца, а гарады ператварыліся ў аплот вольнага насельніцтва.
Рабаўладальніцкай, феадальны, капіталістычны строй - усе яны, так ці інакш, ўплывалі на дзяржаўную ўладу і яе месца ў грамадстве. У Сярэднія стагоддзя ўзмацніліся буйныя землеўладальнікі (бароны, графы, герцагі) практычна ігнаравалі сваіх манархаў. Рэгулярна адбываліся феадальныя вайны, у якіх арыстакраты высвятлялі адносіны паміж сабой. Пры гэтым каралеўская ўлада не ўмешвалася ў гэтыя канфлікты, а калі і ўмешвалася, то з-за сваёй слабасці не магла спыніць кровапраліцце.
Феадальны строй (перыяд росквіту якога прыйшоўся на XII стагоддзе) прывёў да таго, што, напрыклад, у Францыі манарх лічыўся толькі «першым сярод роўных». Становішча рэчаў стала мяняцца разам з нарошчваннем вытворчасці, народнымі паўстаннямі і г. д. Паступова ў заходнееўрапейскіх краінах склаліся нацыянальныя дзяржавы з цвёрдай каралеўскай уладай, якая набывала ўсе больш прыкмет абсалютызму. Цэнтралізацыя стала адной з прычын, па якіх феадальны строй застаўся ў мінулым.
Магільшчыкам феадалізму стаў капіталізм. У XVI стагоддзі ў Еўропе пачаўся імклівы навуковы прагрэс. Ён прывёў да мадэрнізацыі працоўнага абсталявання і ўсёй прамысловасці. Дзякуючы Вялікім геаграфічным адкрыццяў у Старым Свеце даведаліся аб новых землях, якія ляжаць за акіянам. З'яўленне новага флоту прывяло да развіццю гандлёвых адносін. На рынку з'явіліся нябачаныя дагэтуль тавары.
У гэты час лідэрамі прамысловай вытворчасці сталі Нідэрланды і Англія. У гэтых краінах узніклі мануфактуры – прадпрыемствы новага тыпу. На іх прымяняўся наёмную працу, які быў яшчэ і падзеленым. Гэта значыць на мануфактурах працавалі навучаныя спецыялісты – у першую чаргу рамеснікі. Гэтыя людзі былі незалежныя ад феадалаў. Так з'явіліся новыя віды вытворчасці – суконное, чыгуннае, друкарская і г. д.
Разам з мануфактурамі зарадзілася буржуазія. Гэты сацыяльны клас складаўся з уласнікаў, якія валодалі сродкамі вытворчасці і буйным капіталам. Спачатку гэтая праслойка насельніцтва была невялікі. Яе доля ў эканоміцы была маленечкай. На излете Сярэднявечча асноўная маса вырабляемых тавараў з'яўлялася ў сялянскіх гаспадарках, залежных ад феадалаў.
Аднак буржуазія паступова набірала абароты і станавілася багацей і больш уплывовай, чым. Гэты працэс не мог не прывесці да канфлікту са старой элітай. Так у XVII стагоддзі ў Еўропе пачаліся сацыяльныя буржуазныя рэвалюцыі. Новы клас хацеў замацаваць ўласнае ўплыў у грамадстве. Рабілася гэта з дапамогай прадстаўніцтва ў вышэйшых дзяржаўных органах(Генеральных штатах, Парламенце) і г. д.
Першай была Нідэрландская рэвалюцыя, якая скончылася разам з Трыццацігадовай вайной. Гэта паўстанне насіла яшчэ і нацыянальны характар. Жыхары Нідэрландаў пазбавіліся ад улады магутнай дынастыі Іспанскіх Габсбургаў. Наступная рэвалюцыя адбылася ў Англіі. Яна таксама атрымала назву Грамадзянскай вайны. Вынікам усіх гэтых і наступных падобных пераваротаў быў адмова ад феадалізму, разняволенне сялянства і ўрачыстасць свабоднай рынкавай эканомікі.
Article in other languages:
AR: https://tostpost.com/ar/education/13213-system-the-feudal-the-emergence-and-features.html
DE: https://tostpost.com/de/bildung/23663-die-ordnung-der-feudalen-entstehung-und-merkmale.html
En: https://tostpost.com/education/6317-system-the-feudal-the-emergence-and-features.html
HI: https://tostpost.com/hi/education/13225-system-the-feudal-the-emergence-and-features.html
JA: https://tostpost.com/ja/education/13230-system-the-feudal-the-emergence-and-features.html
KK: https://tostpost.com/kk/b-l-m/23630-stroy-feodaldy-payda-boluy-zh-ne-erekshel-kter.html
PL: https://tostpost.com/pl/edukacja/23593-ustr-j-feudalny-wyst-powanie-i-cechy.html
PT: https://tostpost.com/pt/educa-o/23591-a-afina-o-feudal-apar-ncia-e-caracter-sticas.html
TR: https://tostpost.com/tr/e-itim/23642-yap-feodal-olu-umu-ve-zellikleri.html
UK: https://tostpost.com/uk/osv-ta/23627-feodal-niy-lad-viniknennya-osoblivost.html
Alin Trodden - аўтар артыкула, рэдактар
"Прывітанне, Я Алін Тродден. Я пішу тэксты, чытаю кнігі і шукаю ўражанні. І я нядрэнна ўмею распавядаць вам пра гэта. Я заўсёды рады ўдзельнічаць у цікавых праектах."
Навіны
Незаслужана забытыя словы з слоўніка Даля - прыклады, гісторыя і цікавыя факты
Лінгвісты і літаратуразнаўцы асацыююць рускую мову з сапраўдным жывым арганізмам, у якім пастаянна адбываюцца розныя змены. Слоўнікавы склад мовы пастаянна змяняецца, за амаль дзесяць стагоддзяў яго існавання ў ім з'явіліся забыты...
Што вывучае гідралогіі? Прадмет вывучэння гідралогіі
Вада – гэта адзін з найважнейшых прыродных рэсурсаў на планеце Зямля, тое, што вывучае гідралогіі. Без яе жыццё было б немагчымая. Хоць вады ў глабальным сэнсе вельмі шмат, яна не заўсёды ў патрэбным месцы, у патрэбны час і ...
Перспектыўныя лі навукі, якія вывучаюць мову?
Кожны з нас яшчэ са школьнай лавы выбірае (часта падсвядома) асноўную сферу сваіх інтарэсаў, якая пасля нярэдка становіцца прафесіяй. Каго-то займае навакольны свет, каго-то - тэхніка і законы механікі. Аднаго захапляюць мастацкія...
ФУ пры ўрадзе РФ. Лепшыя Вну Расіі. Фінансавы універсітэт - факультэты
Фінансавы універсітэт лічыцца адным з самых старых вну Расіі. Яго выпускнікамі з'яўляюцца фінансісты, эканамісты, юрысты, сацыёлагі, матэматыкі, палітолагі і спецыялісты па інфармацыйных тэхналогіях. Ён уваходзіць у спіс "Лепшыя в...
Горад Адэса у першую чаргу славіцца сваімі вышэйшымі марскімі вучэбнымі ўстановамі. Аднак аграрныя інстытуты таксама заслугоўваюць увагі. Дадаткова ў Адэсе маецца мноства вну з эканамічнымі напрамкамі. Для таго каб разабрацца ў да...
Філасофская праблематыка твораў Буніна: аналіз творчасці
Філасофская праблематыка твораў Буніна, апошняга рускага і класіка і, як назваў яго Максім Горкі, «першай майстры сучаснай літаратуры», ахоплівае шырокі спектр пытанняў, якія застаюцца актуальнымі і ў наш няпросты дисг...
Заўвага (0)
Гэтая артыкул не мае каментароў, будзьце першым!