Лёс, якую хавае прозвішча знакамітага савецкага шахцёра-рэкардсмена

Яшчэ не так даўно прозвішча знакамітага савецкага шахцёра-рэкардсмена не сыходзіла з газетных старонак. Ён быў знакам не толькі вялікай краіны, але і сумленнага працы, самаахвярнасці. А яшчэ ён даў штуршок да развіцця руху, названага потым яго імем. Што ж хаваецца за асобай пад імем Стаханаў? Подзвіг? Трагедыя? Або і тое, і іншае?

Подзвіг Стаханава

Прозвішча знакамітага савецкага шахцёра-рэкардсмена была вядомая ўсім: і школьнікам малодшых класаў, і студэнтам вышэйшых навучальных устаноў. Яго праслаўлялі на партыйных з'ездах і ставілі ў прыклад, ім ганарыліся на міжнароднай арэне. Але так жа хутка пра яго забыліся, хоць яго наватарскі падыход да працы выкарыстоўваецца і сёння.

Просты рабочы-углекоп заслужыў не толькі павагу, але яшчэ і пагарда і нянавісць. Хоць яго віны ў тым няма: ён-то працаваў сумленна, а тое, што яго зрабілі сімвалам прагрэсу - заслуга прапаганды і уладаў таго часу. Прачнуўся шахцёр знакамітым 31 жніўня 1935 года пасля таго, як яго брыгада за адну змену здабыла вугалю ў некалькі разоў больш, чым меркавала норма. Андрэй (гэта потым яго прымусілі змяніць імя на Аляксей з-за памылкі друку ў газэце «Праўда») працаваў з двума крепильщиками, прапанаваўшы ім мацаваць шахту, каб пазбегнуць абвалу, а сам засяродзіўся толькі на высечкі вугалю. Такім чынам, замест звычайных сямі тон, яны змаглі здабыць сто два.

Перадгісторыя Стаханаўскага руху

Аказваецца, прозвішча знакамітага савецкага шахцёра-рэкардсмена стала намінальным не выпадкова. Просты рабочы быў рационализатором, таму ўнёс прапанову, як можна павысіць прадукцыйнасць на шахце. Паколькі ўлады ў той час прапагандавалі працоўныя подзвігі і зазывалі народ працаваць больш дзеля ўсеагульнага дабра, кіраўніцтва адрэагавала вельмі хутка. Да той легендарнай змене Стаханава было старанна ўсё падрыхтавана: завезлі новае абсталяванне, асвяцілі месца здабычы, падрыхтавалі фронт работ. Але за кадрам фотакамер і ўвагі журналістаў засталіся памочнікі Аляксея-Андрэя.

Больш:

Нервовы імпульс, яго пераўтварэнне і механізм перадачы

Нервовая сістэма чалавека выступае своеасаблівым каардынатарам у нашым арганізме. Яна перадае каманды ад мозгу мускулатуры, органаў, тканін і апрацоўвае сігналы, якія ідуць ад іх. У якасці своеасаблівага носьбіта дадзеных выкарыстоўваецца нервовы імп...

Куды паступаць пасля 11 класа? Якую выбраць прафесію?

Пры выбары сваёй будучай прафесіі не варта абапірацца на чые-то рэкамендацыі і парады, тым больш не трэба падпарадкоўвацца сваім бацькам, якія даволі часта вырашаюць без вас самастойна, куды паступіць пасля 11 класа. Варта задумацца, наколькі паспяхо...

Крывяносная сістэма жывёл, як вынік эвалюцыйнага развіцця свету

Крывяносная сістэма жывёл прайшла доўгі шлях фарміравання ў ходзе эвалюцыйнага развіцця свету. Яна ўтварылася на месцы рудыментарных частак першаснай паражніны цела, якая ў вышэйшых жывёл была выцесненая целломом, або другаснай паражніной цела. У пра...

Варта адзначыць, што з улікам прапановы знакамітага углекопа прадукцыйнасць працы істотна вырасла, спачатку на роднай шахце Стаханава, потым ва ўсёй галіны. Ну а потым ідэю падзелу працы шырока пачалі выкарыстоўваць і ў іншых галінах народнай гаспадаркі.

Жыццё шахцёра

Хоць прозвішча знакамітага савецкага шахцёра-рэкардсмена не сыходзіла са старонак друкаваных выданняў, а яму пачалі пераймаць іншыя рабочыя, асабістае жыццё гэтага чалавека была не зусім удалай. У кар'еры быў ўзлёт, яму спрыяў сам таварыш Сталін, яму пісалі лісты з усяго Саюза, але хіба просты працавік мог стаць добрым кіраўніком, як таго патрабавала партыя? Ды і хацеў ён гэтага? Ад славы і пачуцці непатрэбнасці (ён жа хацеў проста працаваць) Стаханаў запіў. Ім маніпулявалі, нібы цацкай: хацелі – перавялі на іншую шахту начальнікам, захацелі – указам прымусілі памяняць месца жыхарства, пакінуўшы сям'ю на ранейшым месцы, патрабавалі ўсё новых рэкордаў. Прозвішча шахцёра-рэкардсмена СССР пачала забывацца, губляцца сярод іншых прозвішчаў перадавікоў, а яго лёс больш нікога не цікавіла.

Адпрацаваны вінцік вялікага механізму

У руху за будаўніцтва новага свету шахцёр-рэкардсмен, прозвішча якога прысвоена і гораду, і шахтах, і шматлікіх вуліцах, адыграў вялікую ролю. Але ці быў ён шчаслівы? Хутчэй за ўсё, няма, інакш не стаў бы сыходзіць у запоі, ажаніцца некалькі разоў. А зорка Героя Сацыялістычнай Працы, уручаная яму на схіле гадоў, не змагла парадаваць яго, а толькі выклікала стрэс.

Да алкаголю Стаханава прывучыла ўсё тая ж слава, бо пасля выступленняў і сустрэч з інтэлігенцыяй і партыйнымі кіраўнікамі заўсёды накрывалі стол. Ад спіртнога ён і памёр, хоць афіцыйна гэтага не разгалошвалі. Наступствы хранічнага алкагалізму (глыбокі склероз, інсульт, белая гарачка) прывялі учорашняга героя ў псіхіятрычную бальніцу. Там ён і сышоў у іншы свет 5 лістапада 1977 года, не прыходзячы ў сябе. Апошнім прытулкам легендарнага забойщика стала цэнтральнае могілках горада Тарэза.