Характарыстыка Ранеўскай. "Вішнёвы сад", А. П. Чэхаў

«Вішнёвы сад» – адно з самых папулярных і вядомых твораў, напісаных Антонам Паўлавічам Чэхавым. Яно адлюстроўвае мноства негатыўных сацыяльна-гістарычных з'яў дзяржаўнага ладу таго часу, такіх, як маральнае збядненне і дэградацыя шляхты, зараджэнне капіталізму, і разам з гэтым з'яўленне новага класа – буржуазіі. І як ні сумна гэта гучыць, але галоўнай тэмай твора стала лёс ўсёй Расеі, якая і асацыюецца з вішнёвым садам. Перад чытачом паўстае са старонак гісторыя жыцця людзей царскай Русі, якая нязменным шляхам ішла да перараджэння.

Характарыстыка: Каханне Ранеўская («Вішнёвы сад»)

У гэтай п'есе Ранеўская і яе брат Гаеў з'яўляюцца прадстаўнікамі мінулага, Лапахін – сучаснасці, Аня і Трафім – будучыні.

Усе падзеі твора адбываюцца ў маёнтку Любові Андрэеўны Ранеўскай, дзе вялікія зямельныя ўгоддзі займае вішнёвы сад. Усё гэта маёмасьць прадаецца з-за шматлікіх абавязкаў гаспадыні. Яна вярнулася з-за мяжы дадому як раз да вясны, калі ўвесь сад стаіць у белым колеры, спяваюць гулліва шпакі, неба сіне-блакітнае. Прырода абнаўляецца, і разам з ёй Раневскую ахутваюць надзеі на новую і шчаслівае жыццё. Яна захоплена любуецца: «Увесь, увесь белы! О, мой сад!».

Для будучага ўладальніка, купца Лапахіна, гэты вішнёвы сад – не толькі аб'ект выгаднай здзелкі, але і нешта большае. Ён кажа, што выдатней гэтага маёнтка ён нічога больш не сустракаў, бо яго дзед быў тут прыгонным.

Партрэтная характарыстыка Ранеўскай з «Вішнёвага саду»

Калі ўзяцца за апісанне мастацкага партрэта галоўнай гераіні, то перад намі паўстае вобраз, які з першага погляду здасца вельмі мілым і прывабным. Ранеўская сапраўды вельмі шчыра і кранальна радуецца, весяліцца, а часам і всплакнет пры ўспамінах аб дзяцінстве ці пра сына, які загінуў.

Які ж была на самай справе Ранеўская? «Вішнёвы сад» (характарыстыка гераіні ў тым ліку) літаральна адразу ж, усяго толькі ў некалькіх рыскі дае зразумець усю легкадумнасць яе натуры. Яна вядзе сябе ўжо занадта наиграно, таму адразу можна ўсумніцца ў шчырасці яе перажыванняў.

Яна пастаянна ускоквае і ходзіць, моцна ўсхваляваная, кажа, што не можа перажыць гэтай радасці, пры гэтым цалуе шафа і кажа: «Смейцеся трэба мной, я дурная…».

Характарыстыка Ранеўскай («Вішнёвы сад») кажа аб тым, што яна самакрытычная і досыць разумная, але прызвычаілася жыць за чужы кошт. Яна ўжо не ў сілах нічога ў сабе змяніць, таму стала рабом абставінаў, капрызаў і нягоднага чалавека, абабраўшы яе.

Больш:

Вільям Шэкспір. "Гамлет". Кароткае змест.

Вяршыняй творчасці Шэкспіра, безумоўна, з'яўляецца «Гамлет». Кароткае змест наўрад ці зможа перадаць усю драматургію і філасофскую значнасць твора, але некаторы ўяўленне ўсё ж дасць.такім чынам, Эльсіноры, Дацкае каралеўства. Ноччу, у пас...

Русалачка: містыка па-руску

Хочаце паглядзець фільм, які мяжуе паміж рэальнасцю і містыкай, паміж казкай і расповедам, абсурдам і канкрэтнымі паняццямі? Тады сардэчна запрашаем у свет загадкавага істоты, якое выпадкова забрело ў свет людзей. Гэта кіно цікавае і шчырае з прысмак...

Біяграфія Юрыя Нікалаева. Асабістая жыццё легендарнага расійскага тэлевядучага

Мільёны савецкіх, а пазней і расейскіх тэлегледачоў добра ведаюць інтэлігентнага, разумнага, вытанчанага тэлевядучага Юрыя Нікалаева. Больш маладое пакаленне не ведае гісторыю яго з'яўлення на тэлеэкранах, таму сёння мы паспрабуем распавесці вам пра ...

Сама Раневская разумее, што яна транжирка, якая хутка і бессэнсоўна спускае грошы, у той час як яе прыёмная дачка Варачы корміць дамачадцаў малочным супам, а старым на кухні даюць адзін гарох.

Каханне

Разбіраючы далей закранутую намі тэму, а менавіта «Ранеўская («Вішнёвы сад»): характарыстыка гераіні», адзначым, што Любоў Андрэеўна спачатку не звяртае ніякай увагі на тэлеграмы з Парыжа ад яе залётніка і нават ірве іх, пакуль не даведаецца імя пакупніка яе маёнткі. А потым яна кідае на волю лёсу ўсіх (і сваіх дзяўчынак, Аню і Вару таксама) і з апошнімі грашыма з'язджае ў Парыж. У гэтым горадзе яна сабралася жыць за тыя сродкі, якія бабуля Ані даслала на куплю маёнтка. Усе разумеюць, што іх ёй хопіць ненадоўга.

Такое паводзіны нібыта апраўдвае тое, што ва ўсім вінаватая яе любоў да чалавека бесчестному. Але наўрад ці гэта высокае пачуццё, наадварот, у гэтым ёсць што-то ганебнае, адштурхвае, нават дзе-то смешнае.

Лапахін

Далей характарыстыка Ранеўскай («Вішнёвы сад») паказвае на тое, што яна эгаістычнымі і вельмі непрактычная, ды яна і сама пра сябе кажа, што яна ніжэй любові. Аднак у ёй ёсць што-то вельмі жаноцкае, лёгкае і прыцягальнае, яна мілая, дабра і спагадная. Але паступова ўсё гэта разам з пачуццём прыгожага згасае.

Лапахін шчыра ставіцца да Ранеўскай, ён спачувае ёй і падзяляе яе захапленне незвычайнай прыгажосцю вішнёвага саду, і ўсё таму, што ён вельмі адчувальны і мяккі чалавек.

Незаменная страта

Аднак Ранеўскай не наканавана выратаваць дарагі для яе сэрца сад, так як у ёй няма той камерцыйнай жылкі і яна не зможа яго зноў зрабіць прыбытковым, якім ён быў амаль паўстагоддзя таму. Гэты факт падкрэслівае яе рэпліка «…Бывала, сушаную вішню вазамі вазілі і адпраўлялі ў Маскву і ў Харкаў. Грошай было!».

У выніку Ранеўская прадае вішнёвы сад і тую прыгажосць, якая не можа абараніць сама сябе. І таму ўсё павінна знікнуць, а разам з гэтым незваротна сыходзіць нешта вельмі важнае і патаемнае.

Такім жа бездапаможным выглядае і яе брат Гаеў, які толькі ва ўласных вачах застаўся ў вышэйшай ступені арыстакратам. Лапахіна ён практычна не заўважае і лічыць яго хамам, якога трэба паставіць на месца.

Заключэнне

Як бачым, характарыстыка Ранеўскай («Вішнёвы сад»), як і яе брата Гаева, кажа аб тым, што, страціўшы сваё радавое гняздо, былыя гаспадары нічому так і ненавучыліся. Вельмі цікава пра іх выказаўся Максім Горкі: «Эгаістычныя, як дзеці, і адрузлай, як старыя, яны спазніліся своечасова памерці і ныюць, нічога не бачачы вакол сябе, нічога не разумеючы, паразіты, пазбаўленыя сілы зноў прысмактацца да жыцця».

Аднак якой бы ні была характарыстыка Ранеўскай, «Вішнёвы сад» Чэхаў задумаў менавіта як камедыю, і, магчыма, менавіта тэатральная і рэжысёрская пастаноўка занадта сгустили фарбы. Хто ведае?! А можа да жыцця трэба ставіцца гэтак жа бесклапотна, лёгка і весела, як гэта рабіла галоўная гераіня?