Мінская канвенцыя як крыніца легалізацыі

Бываюць выпадкі, калі неабходна падаць шэраг дакументаў у іншыя краіны або іх амбасады. Для пацверджання сапраўднасці яны павінны прайсці спецыяльную працэдуру, якая называецца легалізацыяй. Выключэннем з'яўляюцца дакументы, накіраваныя ў дзяржавы, дзе дзейнічае Мінская канвенцыя.

Што такое легалізацыя?

Гэта працэдура, якая надае дакументам юрыдычную сілу на тэрыторыі іншай краіны, якая ўяўляе сабой пацверджанне паўнамоцтваў, сапраўднасці подпісу або друку службовай асобы, які аформіў дакумент.

Працэдура легалізацыі дзеліцца на два выгляду:

- прастаўленне "апастыль" (спрошчаны спосаб);

- консульская легалізацыя (для краін, якія не падпісалі канвенцыю ў Гаазе).

Консульская легалізацыя – вельмі складаная працэдура, якая закліканая пацвердзіць сапраўднасць і законнасць дакумента, які накіроўваецца за мяжу, а таксама адпаведнасць яго законах краіны.

Дыпламатычная або консульская легалізацыя складаецца з некалькіх паслядоўных этапаў:

- дакумент павінен быць засведчаны натарыусам, (калі завяраецца пераклад, неабходна пасведчанне подпісы переводившего асобы);

- пасведчанне натарыяльнай подпісы і друку ў Міністэрстве юстыцыі;

- пацверджанне пастаўленай на дакуменце друку і подпісы ўпаўнаважанага асобы Мінюста ў Мзс;

- апошні этап – пасведчанне дакумента ў консульстве той дзяржавы, у якое ён накіраваны.

Апастыль па параўнанні з консульскай легалізацыяй – вельмі простая і немудрагелістая працэдура.

Дадзенае паняцце бярэ свой пачатак з падпісання ў 1961 годзе Гаагскай канвенцыі, якая адмяніла палажэнне аб консульскай легалізацыі. Замест дыпламатычнай легалізацыі была ўведзена новая сістэма заверки дакументаў, адзіная для ўсіх краін-удзельніц, якія падпісалі афіцыйны дакумент у 1961 годзе, а таксама для шэрагу дзяржаў, якія далучыліся ў наступным.

Больш:

Нервовы імпульс, яго пераўтварэнне і механізм перадачы

Нервовая сістэма чалавека выступае своеасаблівым каардынатарам у нашым арганізме. Яна перадае каманды ад мозгу мускулатуры, органаў, тканін і апрацоўвае сігналы, якія ідуць ад іх. У якасці своеасаблівага носьбіта дадзеных выкарыстоўваецца нервовы імп...

Куды паступаць пасля 11 класа? Якую выбраць прафесію?

Пры выбары сваёй будучай прафесіі не варта абапірацца на чые-то рэкамендацыі і парады, тым больш не трэба падпарадкоўвацца сваім бацькам, якія даволі часта вырашаюць без вас самастойна, куды паступіць пасля 11 класа. Варта задумацца, наколькі паспяхо...

Крывяносная сістэма жывёл, як вынік эвалюцыйнага развіцця свету

Крывяносная сістэма жывёл прайшла доўгі шлях фарміравання ў ходзе эвалюцыйнага развіцця свету. Яна ўтварылася на месцы рудыментарных частак першаснай паражніны цела, якая ў вышэйшых жывёл была выцесненая целломом, або другаснай паражніной цела. У пра...

У адпаведнасці з нормамі Канвенцыі, запэўненні пры дапамозе апастыль падлягаюць толькі афіцыйныя дакументы, засведчаныя ў дзяржаўных органах. Пры дапамозе такога выгляду легалізацыі засведчваецца сапраўднасць подпісы дзяржаўнага служачага, пераканаўшыся ці які выдаў дакумент, а не яго змест.

Як выглядае апастыль?

У большасці выпадкаў ён прадстаўлены ў выглядзе штампа, які прыкладаецца да дакумента або прастаўляецца непасрэдна на ім. Штамп мае стандартную квадратную форму, ён ўтрымлівае афіцыйны тэкст, які паказвае аб краіне паходжання дакумента, аб заверившем і подписавшем яго твары.

У большасці выпадкаў ён афармляецца на адным з дзяржаўных моў, асобныя краіны практыкуюць дубляванне пунктаў, якія змяшчаюцца ў апостиле на адным з міжнародных моў.

Менская канвенцыя

У некаторых выпадках дакументы, накіраваныя за мяжу, не патрабуюць легалізацыі зусім. Для бесперашкоднага прадастаўлення дакументаў неабходна, каб паміж дзяржавамі быў падпісаны асобны дагавор, які рэгулюе свабоднае прадастаўленне афіцыйных дакументаў без адпаведнага запэўненні. Напрыклад, Мінская канвенцыя 1993 года.

У студзені 1993 года ў горадзе Мінску быў падпісаны дакумент аб прававой дапамогі, які спрасціў легалізацыю замежных дакументаў, ён атрымаў скарочаная назва «Мінская канвенцыя». Краінамі-удзельніцамі, якія падпісалі і ратифицировавшими дакумент, сталі наступныя: Арменія, Беларусь, Узбекістан, Украіна, Казахстан, Кыргызстан, Таджыкістан, Туркменістан, Малдова і Расійская Федэрацыя

Такім чынам, Мінская канвенцыя стала заканадаўчым актам, якія дазваляюць бесперашкодна працаваць амаль з усімі афіцыйнымі дакументамі, выдадзенымі на тэрыторыі былога Саюза або на тэрыторыі краін постсавецкай прасторы.