Сачыненне: вобраз Ранеўскай у п'есе «Вішнёвы сад»

«Вішнёвы сад» — апошні і вырашальны ўклад Чэхава ў рускую драматургію. Гэта твор стала завяршальным у яго творчым шляху, але ў ім былі выпрацаваны абсалютна новыя стылявыя прыёмы. Вобраз Ранеўскай у п'есе «Вішнёвы сад» з'яўляецца цэнтральным у сюжэце. На прыкладзе гэтай гераіні і іншых персанажаў твора, якое больш за сто гадоў натхняе драматургаў па ўсім свеце, можна прааналізаваць наватарства аўтара.

Пачаўшы працу над п'есай вясной 1903 года, Чэхаў ужо восенню завяршыў яе. Прэм'ера адбылася на сцэне Мастацкага тэатра. Пастаноўка выклікала рэзананс у культурных колах Масквы. У чым унікальнасць гэтай п'есы? І чаму вобраз Ранеўскай у п'есе «Вішнёвы сад» трывала ўвайшоў у гісторыю літаратуры і стаў прадметам пільнай вывучэння? Для таго каб адказаць на гэтае пытанне, варта сцісла выкласці сюжэт.

Месца дзеяння

Падзеі адбываюцца ў маёнтку адной з помещиц. Завуць яе Любоў Андрэеўна Ранеўская. Гэтая дама за мяжой згалела і зараз, каб выбрацца з даўгоў, вымушана прадаць радавы маёнтак. У доме сабраліся сваякі памешчыцы і блізкія знаёмыя. Вобраз Ранеўскай у п'есе «Вішнёвы сад» не з'яўляецца самым яркім, але вакол яго адбываюцца асноўныя падзеі.

Сюжэт

Адзінае, што можа выратаваць гераіню і яе сваякоў ад канчатковага спусташэння, - гэта продаж маёнтка. Сябар сям'і – купец Лапахін – угаворвае Раневскую і яе брата выкарыстаць гэты шанец. Аднак для гэтага давядзецца высекчы велізарны вішнёвы сад, і на гэты крок яго ўладальнікі пакуль пайсці не могуць.

Больш:

Нервовы імпульс, яго пераўтварэнне і механізм перадачы

Нервовая сістэма чалавека выступае своеасаблівым каардынатарам у нашым арганізме. Яна перадае каманды ад мозгу мускулатуры, органаў, тканін і апрацоўвае сігналы, якія ідуць ад іх. У якасці своеасаблівага носьбіта дадзеных выкарыстоўваецца нервовы імп...

Куды паступаць пасля 11 класа? Якую выбраць прафесію?

Пры выбары сваёй будучай прафесіі не варта абапірацца на чые-то рэкамендацыі і парады, тым больш не трэба падпарадкоўвацца сваім бацькам, якія даволі часта вырашаюць без вас самастойна, куды паступіць пасля 11 класа. Варта задумацца, наколькі паспяхо...

Крывяносная сістэма жывёл, як вынік эвалюцыйнага развіцця свету

Крывяносная сістэма жывёл прайшла доўгі шлях фарміравання ў ходзе эвалюцыйнага развіцця свету. Яна ўтварылася на месцы рудыментарных частак першаснай паражніны цела, якая ў вышэйшых жывёл была выцесненая целломом, або другаснай паражніной цела. У пра...

Варта сказаць, што ў гэтым доме ніхто нікога не чуе. Лапахін настойвае на продажы маёнтка, Гаеў няспынна выказвае захапленне маляўнічым садам, прыёмная дачка галосіць аб марнатраўстве гаспадыні. Кожны кажа пра сваё. Паміж тым што-то трэба вырашаць.

У рэшце рэшт маёнтак прадаюць. Новым гаспадаром яго становіцца не хто іншы, як Лапахін – чалавек добры, дзейны, але вельмі неадукаваны. Уступіўшы ў валоданьне, ён адразу загадвае ссекчы вішнёвыя дрэвы. Раздаецца стук сякеры… У гэтым усе змест. Але чаму ў крытыкаў вобраз Ранеўскай у п'есе «Вішнёвы сад» выклікаў такі цікавасць?

Жыццё да спусташэння

Сам аўтар твора казаў тэатральным пастаноўшчыкам, што гуляць гэтую гераіню нескладана. Трэба ўсяго толькі прыдумаць манеру смяяцца… Вобраз Ранеўскай у п'есе «Вішнёвы сад» вымалёўваецца па ходзе п'есы. Становіцца ясна, што гэтая жанчына калі-то была пазбаўленая клопатаў. Яна была шчаслівая і одухотворена любоўю і прыгажосцю, якую ўмела бачыць вакол сябе. Але жыццёвыя абставіны некалькі падкасілі яе: загінуў маленькі сын, падмануў і разбурыў каханы.

За мяжу гаспадыня маёнтка бегла ад свайго гора. Але жыццё ва Францыі была складанай, няўтульнай. У яе была яшчэ велізарная дача, але яе праматаў палюбоўнік. Зыходзячы з гэтых падзей, аб якіх чытач ці тэатральны глядач пазнае па ходзе дзеяння, можна зрабіць выснову, што вобраз Ранеўскай у п'есе «Вішнёвы сад» валодае такімі характэрнымі якасцямі, як дабрыня, непрактычнай, легкадумнасць, летуценнасць.

Дачка

З гутаркі герояў чытач таксама даведаецца і падрабязнасці парыжскай жыцця, якія яшчэ раз пацвярджаюць характарыстыку, дадзеную вышэй. Вобраз Ані Ранеўскай у п'есе «Вішнёвы сад» некалькі адцяняе галоўную гераіню, падкрэслівае яе інфантыльнасць. Дачка расказвае Варе аб тым, што да Масквы яны з цяжкасцю дабраліся – ледзь хапіла грошай. Што ў Парыжы Ранеўская жыла ў жудасных умовах, але пры ўсім гэтым па дарозе дадому ў прыдарожных рэстаранах заказвала выключна дарагія стравы.

Майскі сад

Вяртанне Ранеўскай – гэта не толькі вымушаная паездка з мэтай вырашыць фінансавыя пытанні. Гэта таксама вяртанне да отчему дому, да ўсяго самому дарагому ў жыцці. Дзеянне адбываецца позняй вясной, тады, калі вішнёвы колер стварае ў садзе атмасферу чараўніцтва. Прыгажосць гэтую ацаніць можа не кожны. Але Ранеўская і Гаеў, у адрозненне ад прадпрымальнага Лопухина, умеюць бачыць прыгожае. І таму менавіта ў гэтыя травеньскія дні рашэнне аб продажы маёнтка ім так цяжка даецца.

Вобраз Ранеўскай у п'есе Чэхава «Вішнёвы сад» ўяўляе сабой супрацьпастаўленне Лопухину. Гаспадыня маёнтка – дама хоць і непрактычна і не прыстасаваная да жыцця, але вельмі адукаваная і вытанчаная. Купец жа, наадварот, прыток, актыўны, але не здольны зразумець ні сэнсу літаратурнага твора, ні глыбіні тэатральнай пастаноўкі, ні прыгажосць вішнёвага саду.

Марнатраўства

Сачыненне «Вобраз Ранеўскай у п'есе "Вішнёвы сад"» – даволі распаўсюджанае заданне па літаратуры. Знакамітая чэхаўская гераіня – дама надзвычай супярэчлівая. Аналізуючы яе вобраз, вы знойдзеце, аб чым падумаць.

Па вяртанні ў маёнтак яна вядзе сябе дзіўна і ірацыянальна. Замест таго каб прадпрымаць рашучыя дзеянні, яна аддаецца сентыментальным успамінам, філасофскім развагам, задавальняе ў дзень таргоў ліхаманкавы баль. Бяздумна, марнатраўнасць, слабасць і бязвольнасць – у гэтымзаключаецца сапраўдная характарыстыка ладу Ранеўскай у п'есе «Вішнёвы сад». Гэтая жанчына не здольная захаваць сад, які ўяўляе сабой не проста тэрыторыю, засаджаную вішнёвымі дрэвамі. Гэтым учынкам яна здраджвае памяць і культуру продкаў.

Гераіня творы Чэхава ўяўляе сабой зборны вобраз прадстаўнікоў дваранскага роду, якія на рубяжы стагоддзяў вялі жыццё бяздумную, святкую. Віна гераіні «Вішнёвага саду» з'яўляецца таксама і яе бядой. Страта маёнтка – расплата за легкадумную жыццё, якую вяла яна, як, зрэшты, і вялікая частка інтэлігенцыі у канцы XIX і пачатку XX стагоддзя.

У гэтай п'есе, як і ў іншых, у Чэхава няма адмоўных і станоўчых герояў. Да кожнаму аўтар ставіцца аб'ектыўна. Бо прадпрымальнасць Лопухина – рыса, якая цалкам невядомая Ранеўскай, – у малюнку аўтара таксама непрывабная. Вобраз саду, які так бязлітасна знішчае новы ўладальнік, – сама Расея. Краіну запусцілі бязладныя дваране, і гэтым скарысталіся дзейныя купцы. Але існуе таксама трэці тып – ідэалісты, якія, магчыма, змогуць выправіць становішча. Адзін з іх – Пеця Трафімаў. Аднак, як паказвае гісторыя, лёс Расіі вяршылі ні першыя, ні другія, ні трэція. Пра гэта Чэхаў так і не даведаўся, бо памёр у той самы год, калі масквічы ўбачылі прэм'еру «Вішнёвага саду».