Біяграфія Уладзіміра Камарова і цікавыя факты з жыцця

Касмадром «Байканур» у 3 гадзіны ночы 23 красавіка 1967 года прымаў адразу двух вядомых заваеўнікаў космасу: Юрыя Гагарына і Уладзіміра Камарова. У гэтую лёсавызначальную ноч Юрый як дублёр-выпрабавальнік, а ў першую чаргу як адзін праводзіў свайго таварыша ў палёт на касмічным караблі «Саюз-1». Заставалася 35 хвілін да пачатку аперацыі, і ліфт павёз касманаўтаў на вяршыню ракеты да карабля. Гагарын заставаўся з Уладзімірам Камаровым да закрыцця люкаў і быў апошнім, хто пажадаў яму поспеху… і развітаўся з ім.

Сакрэтнае прапанова

У 1959 годзе, будучы ваенным лётчыкам, Уладзіміра Міхайлавіча выклікала кіраўніцтва ў кабінет, дзе яго сустрэлі двое прадстаўнічых людзей. Адзін з іх быў ваенным урачом, а другі – палкоўнікам ВПС. Маладому спецыялісту прапанавалі сакрэтную працу і сказалі толькі аб тым, што неабходна будзе адчуваць тэхніку і лётаць на вялікай вышыні. "Нарэшце-то", — падумаў Уладзімір Камароў, бо лётаць было яго марай. Таму адказ быў неадкладны і станоўчы.

У гэты год ішоў адбор касманаўтаў-выпрабавальнікаў, асноўнымі патрабаваннямі былі: рост 1,7 метра, вага да 70 кг і ўзрост да 30 гадоў. На той момант Уладзіміру было 32 гады, але яго тэарэтычныя веды былі неабходныя камандаванню, і ён трапіў у атрад з 20 абраных для сакрэтных выпрабаванняў.

Лётчыкам штодня даводзілася бегаць, трэніравацца ў термокамере, цэнтрыфузе і скакаць з парашутам. Толькі праз 3 месяцы стала зразумела, што хлопцаў рыхтуюць для адпраўкі ў космас.

Першы палёт

З навабранцаў планавалася адабраць толькі аднаго космопроходца, аднак пасля першага палёту Юрыя Гагарына, які таксама быў адабраны ў дваццатку лепшых, было зразумела, што адным чалавекам аперацыя па асваенню космасу не абмяжуецца.

Больш:

Нервовы імпульс, яго пераўтварэнне і механізм перадачы

Нервовая сістэма чалавека выступае своеасаблівым каардынатарам у нашым арганізме. Яна перадае каманды ад мозгу мускулатуры, органаў, тканін і апрацоўвае сігналы, якія ідуць ад іх. У якасці своеасаблівага носьбіта дадзеных выкарыстоўваецца нервовы імп...

Куды паступаць пасля 11 класа? Якую выбраць прафесію?

Пры выбары сваёй будучай прафесіі не варта абапірацца на чые-то рэкамендацыі і парады, тым больш не трэба падпарадкоўвацца сваім бацькам, якія даволі часта вырашаюць без вас самастойна, куды паступіць пасля 11 класа. Варта задумацца, наколькі паспяхо...

Крывяносная сістэма жывёл, як вынік эвалюцыйнага развіцця свету

Крывяносная сістэма жывёл прайшла доўгі шлях фарміравання ў ходзе эвалюцыйнага развіцця свету. Яна ўтварылася на месцы рудыментарных частак першаснай паражніны цела, якая ў вышэйшых жывёл была выцесненая целломом, або другаснай паражніной цела. У пра...

І вось 12 кастрычніка 1964 года адпраўляецца ў космас першы ў свеце многоместные карабель «Узыход». Плануецца экіпаж з трох чалавек: лётчыка, лекара і інжынера. Уладзіміра Камарова прызначаюць камандзірам экіпажа. Таксама прымаецца рашэнне галоўным камандаваннем аб адпраўцы людзей без скафандраў, паколькі месца на траіх у «Ўзыходзе» не хапае.

Старт карабля быў ажыццёўлены ў 7.30 раніцы, пасля чаго традыцыйны даклад Камароў перадаў Н. Хрушчову, а затым другім званком у Крэмль абвясціў аб ходзе спраў Л. Брэжнева і. Д. Усцінава. Аднак партыйных дзеячаў не было на месцы. І гэта нездарма, бо ў гэты момант рыхтавалася «Малая Кастрычніцкая рэвалюцыя», мэтай якой было звяржэнне цяперашняй улады.

Каму дакладваць?

З першага палёту Гагарына склалася традыцыя, згодна з якой генеральны сакратар сустракаў касманаўтаў на Чырвонай плошчы для ўрачыстага справаздачы апошніх аб праведзенай аперацыі.

Пасля прызямлення «Ўзыходу» на борце з Уладзімірам Камаровым Н. Хрушчоў быў адхілены ад улады, каму чытаць падрыхтаваны даклад, невядома. Пакуль крэсла генеральнага сакратара заставалася без кіраўніка, экіпаж касманаўтаў не выпускалі з Байканура. Цэлых пяць дзён спецыялісты прабылі за зачыненымі дзвярыма, паколькі паляцелі пры Н. С. Хрушчове, а вярнуліся, як пазней стане вядома, пры Л. І. Брэжневе.

Калі экіпажу далі згоду на прыезд у Маскву, Уладзімір ў момант пералёту пачынае перапісваць даклад і тэксты рапартаў з заменай афіцыйнага звароту. З іх зараз знікаюць фразы: «Дарагі Мікіта Сяргеевіч!»

Палёт на «Ўзыходзе» цалкам змяняе жыццё ваеннага лётчыка: з гэтага часу касманаўт Уладзімір Камароў - Герой Савецкага Саюза.

Дапамога суперніку

У сярэдзіне 60-х існавала два касмічных атрада: ваенных і грамадзянскіх спецыялістаў. Паміж групамі была непрыязнасць. Як распавядае Георгій Грэчка, які быў у складзе грамадзянскіх касманаўтаў, падчас фізічных трэніровак хлопцы з ваеннага атрада атачалі супернікаў і высвятлялі, навошта тыя прыйшлі ў касмічную каманду. Бо справа грамадзянскіх інжынераў будаваць караблі, а хлопцам з ваеннага атрада на іх прызначана лётаць. А было усё не так, месца ў касмічных караблях былі занятыя грамадзянскімі спецыялістамі.

У такой сакрэтнай вайне нелюбоўю да суперніка быў прасякнуты кожны член атрада, акрамя добразычлівага Уладзіміра Камарова, які ставіўся да каманды вайскоўцаў. Пасля няўдалага прызямлення Георгія Грэчка, падчас якога ў яго зламалася нага, паўстала пытанне аб яго адлічэнні. Але Уладзімір, будучы з супрацьлеглага атрада, пераканаў кіраўніцтва на час лячэння Грэчка дазволіць чытаць яму лекцыі ў цэнтры падрыхтоўкі касманаўтаў і пасля поўнага выздараўлення вярнуцца да трэніровак для палёту ў космас.

Праблемы са здароўем

Да першага палёту ў 1963 годзе ў няпростай сітуацыі падчас праходжання медыцынскага агляду апынуўся Уладзімір Камароў. Пасля трэніроўкі на цэнтрыфузе кардыяграма лётчыка паказала дрэнныя вынікі. А сэрца – гэта куды важней орган для касманаўта, чым зламаная нага. Паўстала праблема, рашэнне якой павінна было прайсці праз адлічэнне вучня.

Тады ўвесь атрад на чале з Юрыем Гагарыным адстаяў свайго сябра, і было прызначана паўторнае медыцынскае абследаванне. Тады лекара Адиле Котовской ўдалося даведацца прычыну такога дрэннага выніку кардыяграмы. Уся справа ў тым, што за месяц дацэнтрыфугі Уладзіміру выдалілі гланды, і перад трэніроўкай лётчык схаваў гэты факт.

Другое абследаванне было станоўчым для Камарова, і лекары зрабілі заключэнне: «З такой кардиограммой толькі у космас лётаць».

Маладосць Уладзіміра Камарова: біяграфія

У Маскоўскай школе № 235 вучыўся з 1-га па 10-ы клас Валодзя. Бацька яго быў дворнікам і на вольным часе разам з сынам клеіў макеты самалётаў. Гэта адклала адбітак на выбары будучай прафесіі. Пасля заканчэння школы хлопчык паступае ў лётнае вучылішча, скончыўшы якое, адпраўляецца служыць у Чачню.

У месцы службы Уладзімір знаёміцца са сваёй будучай жонкай Валянцінай Кісялёвай. Упершыню ён убачыў яе на фатаграфіі, выстаўленай як ўдалы здымак у адным фотасалоне. Дзяўчына на той момант вучылася ў педагагічным універсітэце, а па вечарах працавала бібліятэкарам. Уладзімір любіў чытаць, і частыя наведвання бібліятэкі, дзе прысутнічала мілая сэрцу Валянціна, згулялі сваю ролю. Насуперак нежаданню бацькоў Валянціны іх саюза, год заляцанняў пераканаў іх, і вяселле адбылася. У шлюбе Валянціны і Уладзіміра Камарова нарадзілася двое дзяцей: сын Яўген і дачка Ірына.

Апошні юбілей

Першы палёт прынёс не толькі славу Камарову, але і падарунак ад дзяржавы – чатырохпакаёвую кватэру. Пасля гарнізоннага жылля гэта была прасторная мясціна з балконам, лоджыяй і буйнагабарытнай кухняй. Дзятве цяпер хапала месца, каб пагуляць у хованкі, не выходзячы з хаты. Усе радаваліся, акрамя Валянціны. Што-то наганяла сум жонкі касманаўта.

16 сакавіка 1967 года кватэра прымала гасцей з нагоды саракагадовага юбілею Уладзіміра. Віктар Кукешев, даючы інтэрв'ю, прысвечанае фільму аб памяці героя, сказаў, што саракагоддзе было адзначана плённа. На вясёлым свяце ніхто з гасцей не мог падумаць, што ўжо праз 1, 5 месяца яны ўбачаць фота Уладзіміра Камарова з чорнай стужкай ўнізе.

Запуск «Саюза-1»

Пасля адпраўкі "Саюза-1" на борце з Камаровым гледачы КВЗ даведаліся, што ў космасе зараз, 23 красавіка 1967 года, знаходзяцца савецкія астранаўты. Бо на гумарыстычную сцэну краіны быў вынесены плакат з гэтай інфармацыяй. Зала апладзіравала стоячы. А ўжо 24 красавіка ніякіх справаздач і рапартаў з космасу не даносілася. Валянціна чакала свайго героя. Трывожным сігналам для жонкі стала раптоўнае адключэнне хатняга тэлефона. Хоць яна ведала, што ў ваенных лётчыкаў тэлефон заўсёды знаходзіўся ў працоўным стане. Але пад'ехала чорная волга да пад'езда Комаровых канчаткова забіла надзею ў Валянціне убачыць свайго каханага. Генерал-палкоўніку, які прыбыў апавясціць аб трагедыі сям'ю касманаўта, нават не прыйшлося казаць ўступных прамоў. Валянціна толькі спытала ў яго пра рэчаіснасці інфармацыі.

26 красавіка 1967 года адбылося пахаванне Героя Савецкага Саюза. Касманаўт Уладзімір Камароў быў увекавечаны ў Крамлёўскай сцяне. Там і цяпер знаходзіцца урна з яго прахам.

Прычыны няўдалага палёту

Палёт карабля «Саюз-1» ўвесь час пераносілі, паколькі кожны раз знаходзіліся непаладкі, якія мелі патрэбу ў ліквідацыі. Але канструктараў прыспешвалі вышэйшыя кіраўнікі, каб хутчэй запусціць карабель і прымеркаваць дасягненне да 50-й гадавіны Кастрычніцкай рэвалюцыі. Тым больш што да таго моманту другая звышдзяржава - ЗША дамаглася вялікіх поспехаў у асваенні космасу.

Па тэхніцы бяспекі патрабаваўся запуск беспілотных лятальных апаратаў. «Саюз-1» усе тры беспілотных праваліў выпрабаванні, тым не менш на борце з Камаровым быў адпраўлены ў космас. Пасля вывядзення карабля на арбіту пачаліся непрыемнасці: не раскрылася адна сонечная батарэя, а гэта недахоп энергіі і, як следства, адмова ад аўтаматычнага кіравання. Уладзімір запусціў рухавік на тармажэнне, пачаў рыхтаваць апарат да пасадкі. У цэнтры кіравання ўсе ўздыхнулі, але паступіла паведамленне, што пад Орском загінуў Уладзімір Камароў. Фота абгарэлых астанкаў абляцела цяпер увесь свет, але тады было занадта шмат вінаватых у гібелі, і геройскі ўчынак са смяротным зыходам не быў асветлены ні ў адной газеце. Прычынай гібелі абвясцілі скрутившиеся стропы парашута, з-за якіх карабель пачаў імклівае падзенне. Затым камісіяй было знойдзена каля 200 недахопаў «Саюза-1». Іх з часам ліквідавалі, і па гэты дзень карабель лётае без эксцэсаў.