Віктар Захарчанка: біяграфія, дасягненні і цікавыя факты

Чалавек, народжаны ў сям'і казакоў, на працягу ўсяго жыцця будзе прытрымлівацца традыцый свайго народа і ўсёй душой і сэрцам адпавядаць свайму статусу. Менавіта такім чалавекам з'яўляецца Віктар Захарчанка - казак у душы і звонку. Вядомасць яму прынесла мастацкае кіраўніцтва Кубанскім казацкім хорам і стварэнне песеннай сімфоніі.

Кубанскі казак

Віктар Захарчанка нарадзіўся ў станіцы Дядьковской, размешчанай у васьмідзесяці кіламетрах ад Краснадара. Бацька яго працаваў шаўцом, маці была колхозницей. Народжаны ў простай сям'і, Захарчанка апынуўся на здзіўленне адораным хлопцам. Праз гады ён стаў кампазітарам, публіцыстам, фалькларыстам і нязменным кіраўніком Кубанскага казацкага хору. Блізкі сябар кампазітара, казак і гендырэктар АПК «Кубань-Люкс» Мікалай Люты, распавядаў, што ўсе жыхары станіцы ганарацца і лічаць, што няма чалавека легендарнее, чым Захарчанка Віктар Гаўрылавіч. Біяграфія яго налічвае мноства ўзнагарод і званняў, але самымі добрымі і кранальнымі з'яўляюцца гісторыі з дзяцінства. Калі ён быў яшчэ хлапчуком, станіцу акупавалі немцы, ад якіх ён пачуў гук нацыянальнай гармонікі. Аднойчы ён знайшоў інструмент на лавачцы і адразу пачаў гуляць на ім. Гэта спарадзіла ў ім мары аб уласным гэтак прывабным і званком інструменце. Праз некаторы час яго мара спраўдзілася і маці падарыла яму гармонік, набытую ў Кореновске. Шчасце будучай зоркі не было мяжы, ён нават спаць клаўся разам з дарагім сэрцу інструментам.

Хлопчык з марай

У дзяцінстве Віктар Захарчанка быў звычайным хлопчыкам з велізарным жаданнем вучыцца і тварыць. Аднойчы, будучы вучнем пятага класа, ён нават вырашыў напісаць ліст Сталіну. Ён напісаў, што ў дзяцей станіцы і ў яго асабіста ёсць велізарнае жаданне развівацца ў музычнай галіне, а ў школе няма нават баяна. «З намі зусім ніхто не займаецца», - пісаў Віктар Захарчанка. Біяграфія яго дзякуючы гэтаму лісту папоўнілася нечаканай для ўсіх гісторыяй пра тое, як у станіцу наляцела камісія з праверкай. Праверка прыйшла дадому да хлопчыку, чым вельмі напалохаў маму, а потым адправілася ў школу і адчытала дырэктара за недастатковую ўвагу да творчаму развіццю вучняў. Як аказалася, кампазітар вельмі хацеў і спадзяваўся, што яго забяруць з сабой і ўсяму навучаць, але на справе правяраючыя сказалі, што яму неабходна трохі падрасці і толькі потым прыязджаць вучыцца музыцы.

Больш:

Канкурэнцыя - гэта суперніцтва паміж удзельнікамі рынкавай эканомікі. Віды і функцыі канкурэнцыі

Канкурэнцыя – гэта паняцце, уласцівае рынкавай эканоміцы. Кожны ўдзельнік фінансавых, гандлёвых адносін імкнецца заняць лепшае месца ў той асяроддзі, дзе яму даводзіцца функцыянаваць. Менавіта па гэтай прычыне ўзнікае канкурэнцыя. Барацьба памі...

Палітыка і мараль: суадносіны паняццяў у сучасным грамадстве

 Палітыка і мараль – гэта найбольш складаныя адносіны палітыкі да маральным нормам, прынятым у грамадстве. Абодва гэтыя паняцці ўяўляюць сабой арганізацыйныя і кантрольныя сферы соцыума, аднак, яны функцыянуюць у ім па-рознаму. Мараль закл...

Самая старая котка ў свеце

Самая старая котка на сённяшні дзень – Люсі. Гэта самае звычайнае жывёла нарадзілася ў далёкім 1972 годзе. Калі яе гаспадары даведаліся пра гэта, яны звярнуліся да ветэрынараў. Спецыялісты былі ўражаны станам гэтага жывёльнага. Котка выдатна ел...

Святло Божы

Віктар Гаўрылавіч ў дзевяностыя прыйшоў да таго, што не дастаткова глыбока разумее ўсю сутнасць казачай песні. Як аказалася, казакі былі глыбока вернікамі людзьмі, і ў свае творы ўкладвалі рэлігійную аснову. Разумеючы тое, што ў яго недастаткова ведаў аб праваслаўі, кампазітар адправіўся ў царкву, паспавядаўся і прыняў рашэнне ўдзельнічаць у песнапеннях на клірасе. Ён пагрузіўся ў вывучэнне духоўнай літаратуры і толькі тады змог зразумець усю сутнасць праваслаўя. Дзякуючы стократно узрослай любові да Бога песні Віктара Захарчанкі нават сталі гучаць інакш – пранікнёна і ўрачыста.

Віктар Захарчанка. Кубанскі казачы хор

Афіцыйнай датай заснавання Кубанскага казацкага хору лічыцца 14 кастрычніка 1811 года. У гэты дзень хор упершыню спяваў на царкоўнай службе, прысвечанай Пакрова Прасвятой Багародзіцы. Шматгадовыя існаванне перапыніў ўказ, які пастанавіў роспуск хору 10 ліпеня 1921 года. Толькі праз пятнаццаць гадоў Кубанскі казацкі хор ўдалося адрадзіць пад кіраўніцтвам Рыгора спадара канцэвіча і Якава Тараненка. Віктар Захарчанка пачаў кіраваць хорам у 1974 годзе. Яго мэтай было адрадзіць класічны казачы хор і захаваць традыцыі свайго народа. Віктар Захарчанка Кубанскі казацкі хор увекавечыў на чатырнаццаці зборніках даўно забытых казацкіх песень. Дзякуючы яго бязмежнай любові да культуры свайго народа сёння гэты хор – не проста група людзей, якая выконвае даўно забытыя песні, а адзінае ў Расіі дзяржаўнае творчае аб'яднанне, всеохватно якое займаецца адраджэннем кубанскай народнай культуры. І ўсё гэта дзякуючы таму, што кубанскі хор Віктар Захарчанка любіць асаблівай любоўю, як сваё дзіця.

Слова ў кубанскай песні

На пытанне: «Што ствараецца першым - музыка ці словы?» - Віктар Гаўрылавіч з упэўненасцю адказвае, што словы. Ён, безумоўна, паважае музыку і ставіцца да яе з трапятаннем і любоўю, але нават у Евангеллі напісана, што спачатку было слова. Працэс зараджэння новай песні ў Віктара Гаўрыловіча вельмі просты. Ён спачатку бярэ вершы, няма, ён іх не чытае, а абавязкова напявае, і калі напеў яго кранае, то нараджаецца новая песня. Песні, якія дорыць людзям Кубанскі казацкі хор, распавядаюць пра каханне да дзяўчыны, да маці, да мілага сэрцу дому і да сваёй неабсяжнай Радзіме. На думку Віктара Гаўрыловіча, песня - гэта самы просты жанр у музыцы, яе лёгка ўспрымаць нават дзецям. Але з яго душы вырываецца абурэньне адносна рэпертуару сучасных спевакоў. У іх няма нічога светлага і добрага, і менавіта таму даносіць да слухачоў гэтак ўзнёслыя пачуцці бярэцца на сябе Кубанскі казачы хор.

Мары шчаслівага чалавека

Захарчанкачаста чытае Евангелле, у якой апостал Павел кажа пра жабракоў. У Расіі безграшоўе сустракае ледзь ні кожнага другога, і гэта вельмі хвалюе кампазітара. Але, па яго словах, фінансавая галеча - яшчэ не самае страшнае. Няма нічога страшней духоўнай галечы. Народ не верыць у сваю краіну, ён не спявае патрыятычныя песні. Віктар Гаўрылавіч лічыць сябе шчаслівым чалавекам, бо ён датычны да Божага помыслу і народнай культуры. А самае галоўнае, што ён марыць гэтым дзяліцца з іншымі людзьмі. І яго мара спраўдзілася - ён даносіць да слухачоў праз песні Кубанскага казацкага хору духоўную культуру продкаў. Канцэртныя туры - гэта, вядома, добра, але Віктар Гаўрылавіч меў велізарнае жаданне адзначыць юбілей Кубанскага казацкага хору на сцэне Крамля. Мара спраўдзілася ў 2012 годзе, і цяпер Віктар Гаўрылавіч жыве з пачуццём, што ўсе мары здзяйсняюцца, галоўнае - верыць і імкнуцца.

Казакі дзвесце гадоў спяваюць

Дзвесце гадоў з дня ўтварэння было Кубанскому казацкім хору ў 2012 годзе. Мастацкі кіраўнік калектыву прыняў рашэнне ахрысціць яго словамі «Лепшае за 200 гадоў». Гэты юбілей складана назваць канцэртам, гэта, хутчэй, даніна і паклон людзям, якія стаялі ля вытокаў фарміравання Кубанскага казацкага хору. Музыкам, тым, якія бачылі наступлення Напалеона, спевакам, якія падтрымліваюць дух народа ў часы голаду і холаду, рэгентам, якія ідуць разам з усімі па цярністым шляху казацтва. Але, нягледзячы на ўсе цяжкасці, хор працягнуў сваё існаванне і захаваў традыцыі казакоў розных пакаленняў. Юбілей адзначылі на сцэне Крамлёўскага палаца. Удзельнікамі імпрэзы сталі амаль пяцьсот хаджалых казакоў і юных казачат. Са сцэны гучалі лепшыя гістарычныя песні і зачаравальныя навінкі. Гледачы не маглі адарваць погляд ад найпрыгажэйшай харэаграфічнай пастаноўкі. Ліхія казацкія пляскі, бляск ляза клінка, віртуозныя сутычкі на шашках і піках, традыцыйныя казачыя касцюмы стваралі сапраўды гістарычную атмасферу.

Віктар Захарчанка. Сям'я казачая

Галоўным чалавекам у любым хоры лічыцца дырыжор. Менавіта ён стварае неабходную атмасферу і настройвае музыкаў на патрэбны лад. Галоўным дырыжорам Кубанскага казацкага хору з'яўляецца яго мастацкі кіраўнік Віктар Гаўрылавіч Захарчанка. Дырэктарам хору прызначаны Арэф'еў Анатоль Ягоравіч. На пасадзе памочніка мастацкага кіраўніка працуе заслужаны работнік культуры Кубані Вікторыя Віктараўна Захарчанка. Заслужаны артыст рэспублікі Адыгея Алена Мікалаеўна Арефьева ўзяла на сябе абавязкі балетмайстра. За якасць спеваў у Кубанскай казачай хоры адказвае заслужаны артыст РФ, Кубані, галоўны хормайстар Наталля Аляксандраўна Коротенко-Губа. Дапамагаюць ёй яшчэ два хормайстра - Паліна Уладзіміраўна Ярешко і Андрэй Міхайлавіч Кобельков. Слухаючы любімыя песні Кубанскага казацкага хору, глядач чуе больш за пяцьдзесят галасоў розных артыстаў. Запальныя казачыя танцы выконваюць больш за дваццаць артыстаў балета пад кіраўніцтвам рэпетытара Леаніда Ігаравіча Цярэшчанка. І трынаццаць выдатных артыстаў аркестра радуюць сваёй музыкай слухачоў Кубанскага казацкага хору ігрой на баяне, балалайцы, трубе, басэтлі, флейце і гобое.

Аб чым спяваюць казакі

Рэпертуар Кубанскага казацкага хору шырокі і разнастайны. Песенная сімфонія Віктара Захарчанкі славіцца сваёй незвычайнай філасофскай глыбінёй. Сваё натхненне ён шукае ў творах Блока, Лермантава, Ясеніна, Цвятаевай і многіх іншых рускіх паэтаў. Ён не спрабуе іх перасьпяваць, бо гэта даўно ўжо рэалізавана, Віктар Гаўрылавіч, хутчэй, асвойвае вершы фальклорным метадам. На сцэне Кубанскі казацкі хор выконвае шмат народных песень, у іх ліку «Трава мая, трава», «Камарыкі-мушкі дробненькие», «Па дарогах пыл клубіцца», «Ой, хадзіла Кацюша па гары крутой», «Ой, у полі тры дарожкі». Таксама важнае месца займаюць песні, пакладзеныя на вершы рускіх паэтаў: «Вясновая навальніца», «Руская зорка», «Малітва маці», «Троицыно раніца», «Бура імглою неба крые», «Звонавы звон». Гэтыя і многія іншыя аўтарскія творы Віктара Захарчанкі называюцца «Песенная сімфонія Віктара Захарчанкі». Не могуць не прыцягваць увагі чарнаморскія песні («Там на Кубані», «Распрагаць, хлопци, конэй») і песні лінейных казакоў («Ой, на гары каліна», «Ой, хмаркі цёмныя»).