Сёння расейскія тэлеканалы літаральна стракацяць рознымі папулярнымі ток-шоў, прысвечанымі дэбатаў на тэму палітыкі і супрацьстаянняў ў гэтай сферы. У адной з такіх праграм дапытлівы глядач можа вельмі часта убачыць чалавека па імя Якаў Кедми, біяграфія якога будзе максімальна падрабязна разгледжана ў дадзеным артыкуле. Гэты мужчына варты нашага самага пільнай увагі, бо ён зрабіў нямала для станаўлення сучаснага ізраільскага дзяржавы.
Якаў Іосіфавіч Казакоў з'явіўся на святло 5 сакавіка 1947 года ў Маскве ў інтэлігентнай сям'і савецкіх інжынераў. Акрамя яго, у сям'і было яшчэ двое дзяцей. Пасля таго, як наш герой скончыў школу, ён пачаў працаваць на заводзе ў якасці бетоншчыка-арматуршчыка. Паралельна з гэтым юнак паступіў на завочнае аддзяленне Маскоўскага дзяржаўнага універсітэта шляхоў паведамленні.
Якаў Кедми, біяграфія якога насычана рознымі цікавымі падзеямі, 19 лютага 1967 года здзейсніў учынак, на які ў тыя гады мог вырашыцца толькі вельмі адчайны і смелы чалавек. Малады чалавек прыйшоў да брамы ізраільскага пасольства ў Маскве і заявіў, што хоча пераехаць на пастаяннае месца жыхарства ў гэтую краіну. Вядома ж, яго ніхто не пусціў, тады ён сілай і лаянкай прарваўся на тэрыторыю консульства, дзе ў выніку яго сустрэў дыпламат па імя Герцль Амикам. Дыпламат вырашыў, што ўсё, што адбываецца з'яўляецца магчымай правакацыяй з боку КДБ і таму не даў станоўчага адказу на просьбу юнака. Аднак праз тыдзень настойлівы Якаў зноў трапіў у амбасаду і ўсё ж атрымаў такія жаданыя бланкі для іміграцыі.
Больш:
Канкурэнцыя - гэта суперніцтва паміж удзельнікамі рынкавай эканомікі. Віды і функцыі канкурэнцыі
Канкурэнцыя – гэта паняцце, уласцівае рынкавай эканоміцы. Кожны ўдзельнік фінансавых, гандлёвых адносін імкнецца заняць лепшае месца ў той асяроддзі, дзе яму даводзіцца функцыянаваць. Менавіта па гэтай прычыне ўзнікае канкурэнцыя. Барацьба памі...
Палітыка і мараль: суадносіны паняццяў у сучасным грамадстве
Палітыка і мараль – гэта найбольш складаныя адносіны палітыкі да маральным нормам, прынятым у грамадстве. Абодва гэтыя паняцці ўяўляюць сабой арганізацыйныя і кантрольныя сферы соцыума, аднак, яны функцыянуюць у ім па-рознаму. Мараль закл...
Самая старая котка на сённяшні дзень – Люсі. Гэта самае звычайнае жывёла нарадзілася ў далёкім 1972 годзе. Калі яе гаспадары даведаліся пра гэта, яны звярнуліся да ветэрынараў. Спецыялісты былі ўражаны станам гэтага жывёльнага. Котка выдатна ел...
У чэрвені 1967 года, калі СССР разарваў дыпламатычныя адносіны з Ізраілем з-за Шасцідзённай вайны, Кадми прылюдна адмовіўся ад грамадзянства Саюза і пачаў патрабаваць прадаставіць яму магчымасць назаўжды выехаць у Ізраіль. Тады ж ён пракраўся ў амбасаду ЗША ў Маскве, дзе правёў працяглую гутарку з консулам па нагоды выезду ў краіну Зямлі Абяцанай.
20 траўня 1968 Якаў Кедми (біяграфія якога вартая павагі) стаў аўтарам ліста, якое было адпраўлена ў Вярхоўны Савет СССР. У ім хлопец жорстка асудзіў праявы антысемітызму і высунуў патрабаванне пазбавіць яго савецкага грамадзянства. Акрамя таго, ён самавольна абвясціў сябе грамадзянінам ізраільскай дзяржавы. Дадзенае заява стала першым у Саюзе такога плана. У канчатковым рахунку, у лютым 1969 годзе ён усё-такі пераехаў у Ізраіль і па некаторых дадзеных нават спаліў на Чырвонай плошчы свой пашпарт савецкага грамадзяніна. Хоць сам Кедми гэты факт рэгулярна адмаўляе.
Якаў Кедми, Ізраіль для якога стаў новым месцам жыхарства, па прыездзе ў краіну адразу ж заняўся пытаннем рэпатрыяцыі савецкіх габрэяў. У 1970 годзе ён нават галадаў каля будынка ААН па прычыне таго, што савецкія ўлады забаранялі яго роднымі пераехаць да яго. Разам з тым амерыканцы лічылі, што малады габрэй быў таемным агентам КДБ. Уз'яднанне сям'і адбылося 4 сакавіка 1970 года, пасля чаго Якаў адразу ж стаў байцом Арміі абароны Ізраіля. Служба праходзіла ў танкавых падраздзяленнях. Затым было навучанне ў ваенным вучылішчы і разведвальнай школе. У 1973 годзе быў звольнены ў запас. За год да гэтага ў яго нарадзіўся сын.
Стаўшы грамадзянскіх чалавекам, Якаў адправіўся працаваць у службу бяспекі аэравакзала «Аркия». Таксама ён паралельна стаў студэнтам Ізраільскага тэхналагічнага інстытута, а крыху пазней паспяхова завяршыў навучанне ў Тэль-Авіўскім універсітэце і Каледжы нацыянальнай бяспекі.
У 1977 годзе Якаў Кедми, біяграфія якога да таго моманту ўжо была напоўнена сур'ёзнымі дасягненнямі, атрымаў запрашэнне папрацаваць у бюро «Натив». Гэтая структура з'яўлялася ізраільскім дзяржаўным установай, якая функцыянавала пры Канцылярыі прэм'ер-міністра краіны. У асноўную абавязак бюро ўваходзіла забеспячэнне сувязяў з габрэямі за мяжой і аказанне ім дапамогі ў эміграцыі ў Ізраіль. На першых парах свайго існавання «Натив» актыўна працавала з габрэямі, якія пражываюць як у СССР, так і іншых краінах Усходняй Еўропы. Прычым спачатку эміграцыя праходзіла нелегальна. Дарэчы, Якаў атрымаў прозвішча Кедми ўжо ў 1978 годзе, калі працаваў у спецыяльным транзітным эміграцыйным цэнтры, размешчаным у Вене.
У 1990 годзе Кедми прасунуўся па кар'ернай лесвіцы і стаў намеснікам дырэктара «Натива». У перыяд 1992–1998 гг. Якаў ужо з'яўляўся кіраўніком структуры. Менавіта на перыяд вяршэнства Кедми ў бюро прыйшоўся максімальны наплыў габрэяў з краін постсавецкай прасторы. За гэты час у Ізраіль пераехаў амаль мільён людзей. Такі істотны прыток спецыялістаў і вядомых навукоўцаў адыграў немалаважную ролю ў станаўленні Ізраіля як дзяржавы. Каласальная заслуга ў перасяленні габрэяў на гістарычную радзіму належыць менавіта Кедми.
Увосень 1997 годзе Якаў атрымаў запрашэнне папрацаваць у камітэце, які займаўся праблемай павялічваецца агрэсіі Ірана і паляпшэннямі адносін паміж Масквой і Тэгеранам. Варта заўважыць, што новую працу Кедмипрапанаваў асабіста дзеючы на той момант прэм'ер-міністр Ізраіля Біньямін Нетаньяху. У працэсе працы Якаў вынес прапанову задзейнічаць у пагаршэнні адносінаў паміж Расеяй і Іранам ўплывовых габрэяў Расійскай Федэрацыі. Аднак Нетаньяху гэтую прапанову адхіліў, што і паслужыла астуджэння адносін паміж ім і Кедми.
У 1999 годзе Якаў канчаткова сыходзіць з спецслужбаў. Яго адстаўцы папярэднічаў цэлы шэраг сур'ёзных скандалаў, якія наўпрост былі зьвязаныя з «Нативом». Такія структуры як міністэрства замежных спраў, разведкі Шабак і Масад выступалі катэгарычна супраць функцыянавання «Натива». Як сцвярджае сам Кедми, пасля выхаду ў адстаўку ён стаў звычайным пенсіянерам, хоць і якія атрымліваюць пенсію, роўную генеральскай.
У тым жа 1999 годзе Якаў стаў ініцыятарам публічнага абмеркавання яго рознагалоссяў з Нетаньяху. Былы кіраўнік «Натива» пікетаваў сваёй крытыкай прэм'ера за тое, што той нібыта аддаў інтарэсы габрэяў і разбурыў адносіны з Расійскай Федэрацыяй.
Якаў Кедми, сям'я для якога ўсё яго жыццё гуляе вядучую ролю, жанаты ўжо вельмі даўно. Яго жонка – Эдыт – па адукацыі хімік-харчавік, некаторы час быў супрацоўнікам Міністэрства абароны Ізраіля. Пасля амаль 40 гадоў бесперапыннай працы яна выйшла на пенсію. Пара выхавала двух сыноў і дачку.
Старэйшы сын шлюбнай пары адвучыўся ў Міждысцыплінарным каледжы ў Герцлія, мае два дыплома аб вышэйшай адукацыі. Дачка скончыла акадэмію мастацтваў.
Якаў Кедми аб Расеі кажа адно - да 2015 года гэтая краіна была для яго пад забаронай. Але цяпер сытуацыя зьмянілася, ўплывовы яўрэй даволі часты госць у Расійскай Федэрацыі. Ён часта наведвае ў якасці эксперта разнастайныя палітычныя шоў на тэлебачанні. Часцей за ўсё яго можна ўбачыць у перадачы Уладзіміра Салаўёва, якая выходзіць на канале "Расія-1".
Акрамя таго, вельмі папулярная добра вядомая многім праграма «Дыялогі». Якаў Кедми у ёй абмяркоўвае тэмы Блізкага Усходу, міжнароднай палітыкі і сусветнай эканомікі з яшчэ адным спецыялістам па дадзеным кірунку - расіянінам Яўгенам Сатановским. Досыць часта Якава запрашаюць і на аўтарытэтную радыёстанцыю «Весці-FM».
Таксама Кедми з'яўляецца аўтарам кнігі мемуараў пад назвай «Безнадзейныя вайны». Пераклад гэтай кнігі для рускамоўнага насельніцтва быў зроблены ў 2011 годзе.
Article in other languages:
En: https://tostpost.com/news-and-society/27257-israeli-analyst-yaakov-kedmi-biography-family.html
Alin Trodden - аўтар артыкула, рэдактар
"Прывітанне, Я Алін Тродден. Я пішу тэксты, чытаю кнігі і шукаю ўражанні. І я нядрэнна ўмею распавядаць вам пра гэта. Я заўсёды рады ўдзельнічаць у цікавых праектах."
Навіны
Індукцыя і дэдукцыя: гістарычны аспект
Да канца XVI стагоддзя ў еўрапейскай філасофіі склаліся усе перадумовы да пераходу яе на рацыяналістычным пазіцыі, да эксперыментальна-вопытнаму метадзе пазнання свету. У ліку мысляроў, якія першымі прасоўвалі ідэі доследнай навук...
Ох ужо гэтага слэнг! Няхай мы не ўжываем большасць навамодных слоўцаў ў сваім лексіконе, але значэнне некаторых моладзевых паняццяў і выразаў можна даведацца хаця б для таго, каб пасмяяцца. Слова «няшка» – выдатн...
Ватыкан – музей у горадзе ці дзяржава музеяў?
Неверагодным па сваёй культурнай, гістарычнай і мастацкай каштоўнасці сходам археалагічных і гістарычных артэфактаў, твораў рэлігійнага і свецкага мастацтва валодае адна з самых мініяцюрных краін-гарадоў нашай планеты – Ваты...
Арктычнае савет: дзейнасць і склад краін
У свеце існуе нямала арганізацый, якія накіроўваюць сваю дзейнасць на развіццё канкрэтных рэгіёнаў, пераследуючы пры гэтым самыя станоўчыя мэты. Да іх ліку можна аднесці і Арктычнае савет, які, безумоўна, з'яўляецца досыць яркім п...
На працягу многіх тысячагоддзяў лепшыя розумы свету не могуць знайсці адказы на два пытання. Першы з іх звязаны з сардэчнымі пачуццямі, а другі - з псіхалогіяй выдатнай паловы чалавецтва. Сумесь гэтых элементаў спарадзіла найвялік...
Дасканалая канкурэнцыя. Прыклады дасканалай канкурэнцыі
Ўдасканаленне вытворчасці, скарачэнне выдаткаў на вытворчасць, аўтаматызацыя ўсіх працэсаў, аптымізацыя структуры прадпрыемстваў – усё гэта з'яўляецца важным умовай развіцця сучаснага бізнесу. Што лепш за ўсё можа прымусіць ...
Заўвага (0)
Гэтая артыкул не мае каментароў, будзьце першым!