Валерый Папенчэнкі: біяграфія, спартыўная кар'ера, узнагароды

За ўсю гісторыю савецкага спорту было велізарная колькасць разнастайных чэмпіёнаў. Але нават у іх кагорты ёсць тыя персоны, якія будучы на Алімпе, усё-ткі стаялі ў баку ад астатніх лідэраў, вылучаючыся сваёй індывідуальнасцю. І адным з такіх, як цяпер прынята выказвацца, харызматычных спартсменаў быў Валерый Папенчэнкі.

Нараджэнне і першыя гады жыцця

Валерый Папенчэнкі з'явіўся на свет 26 жніўня 1937 года ў Кунцево, Масква. Яго маці – Руфина Васільеўна – быў вымушана выхоўваць хлопца адна, паколькі яго бацька загінуў на фронце ў 1941 годзе. Так як яна марыла вырасціць з хлопчыка сапраўднага мужчыну, то аддала яго ў Сувораўскае вучылішча ў Ташкенце.

Знаёмства з боксам

Ва ўзросце 13 гадоў Валерый Папенчэнкі пачынае займацца боксам. Яго першым трэнерам стаў капітан Узброеных Сіл Юрый Матулевіч. Трэніроўкі праходзілі 4 разы ў тыдзень. На першых сітавінах Папенчэнкі не паказваў асаблівых вынікаў і нічым асабліва не вылучаўся, але ўжо праз некалькі месяцаў ён апынуўся ў ліку лепшых, заваёўваючы на гарадскіх спаборніцтвах свае першыя ўзнагароды. А ўжо ў 1955 годзе, атрымаўшы трыццатыя перамогу ў трыццаці баях, малады курсант становіцца чэмпіёнам СССР сярод юнакоў. Турнір праходзіў у горадзе Грозным. Усе папярэднія схваткі Папенчэнкі выйграў без адмысловай працы. А ў фінале сустрэўся з дзеючым чэмпіёнам – Ковригиным. У першым раўндзе ніякіх асаблівых дзеянняў не адбывалася. Баксеры проста прыглядаліся адзін да аднаго. А вось у другім адбылася сапраўдная драма: Валерый двойчы апынуўся ў накдаўне, але яго выратаваў гонг. У трэцім раўндзе масквіч, мабыць паверыўшы ў сваю безумоўную перамогу, пайшоў у атаку і пры гэтым раскрыўся. Папенчэнкі ж свайго шанцу не выпусціў, нанёсшы ў ўбачаную пралом у абароне свой каронны «крос». У выніку Ковригин быў накаўтаваў, а Валерый стаў новым чэмпіёнам.

Гістарычная сустрэча

Увосень 1955 года Валерый Папенчэнкі паступае ў Ленінградскае вышэйшае пагранічнае ваенна-марское вучылішча. Менавіта гэты перыяд можна лічыць для яго паспяховым, бо ў гэтым вну хлопцу пашанцавала сустрэць чалавека, з якім у яго пасля сфармаваўся ідэальны спартыўны саюз. Гэтым чалавекам апынуўся трэнер па боксе Рыгор Піліпавіч Кусикьянц. Менавіта гэты спецыяліст змог разглядзець у Папенчэнкі неограненный брыльянт і вывесці яго на новы ўзровень у спорце.

Рыгор Піліпавіч не проста трэніруе Валерыя як баксёра, але і прывучае яго да шахмат, лічачы, што гэтая гульня выдатна развівае прасторавае мысленне ў чалавека. Падапечны і трэнер маглі гадзінамі праседжваць за шахматнай дошкай. Акрамя таго, яны таксама разам наведвалі і балет. Кусикьянц часта казаў Папенчэнкі: «Глядзі, як танцорка ідэальна валодае свае целам, а руху баксёра на рынгу – гэта таксама танец».

Баксёрскія поспехі

У 1959 годзе Папенчэнкі Валерый Уладзіміравіч стаў чэмпіёнам Саюза ў другім сярэднім вазе. Але паехаць на чэмпіянат Еўропы ў Швейцарыю не змог, так як у адборачным паядынку прайграў Генадзю Шаткову, які ў выніку і стаў лепшым у альпійскай краіне. У перыяд з 1961 года на працягу 5 гадоў нязменна Папенчэнкі выйграваў першынство СССР.

Больш:

Практыкаванні са скакалкай: віды і карысць. Колькі калорый спальваюць скачкі на скакалцы? Комплекс практыкаванняў са скакалкай для пахудання

Сёння ўсё больш людзей пакутуе ад праблем залішняй вагі, але сучасны лад жыцця не дазваляе большасці з іх наведваць спартыўныя цэнтры для рэгулярных фізічных нагрузак. Купля персанальнага трэнажора для выкарыстання дома пры гэтым абыйдзецца ў «...

"Редуксин Лайт": водгукі худнеюць і лекараў

Кожная жанчына, якая пакутуе ад праблем з лішнім вагой, марыць пабачыць на вагах прыкметна меншыя лічбы. І чаго толькі яны не прадпрымаюць – галодныя дыеты, не якія прыносяць арганізму нічога карыснага, розныя таблеткі з сумніўным эфектам. Акра...

Як зрабіць талію тонкай

У цягліц, размешчаных на жываце, мноства розных функцый, напрыклад, падтрыманне правільнай паставы, амартызацыя ўнутраных органаў і інш. Але большасці людзей тлушчавыя адклады на станы кажуць не толькі аб дрэнным стане здароўя. Многія лічаць, што тон...

Азіраючыся назад, можна адназначна сцвярджаць – не браць Папенчэнкі ў зборную доўгі час было памылкай. Усяму віной быў яго нестандартная тэхніка, якая лічылася «каравай». Па рынгу Валерый перамяшчаўся са злёгку откинутой назад галавой і нізка апушчанымі рукамі. Ўдары ж ён наносіў так, быццам бы не баксіраваў, а біўся на вуліцы – хвостка і размашыста.

Трыўмфальнае шэсце

Усё змяніла першынство еўрапейскага кантынента 1963 года. У фінальным паядынку Валерый сустрэўся з румынам Іёнам Моней і перамог яго накаўтам ў другім раўндзе. А да яго баксёрскі геній з Саюза прайшоў дасведчанага прадстаўніка Італіі і ветэрана з Югаславіі, які мае за сваёй спіной больш за 400 баёў.

Нядзіўна, што на Алімпіяду 1964 года Папенчэнкі ехаў у статусе фаварыта. У першым жа баі з пакістанцаў Султанам Махмудам Валерый атрымлівае датэрміновую перамогу. Другі паядынак савецкі баксёр Валерый Папенчэнкі выйграе па ачках. Трэці бой з палякам Тадэвушам Валасеком быў спынены раней тэрміну па прычыне відавочнага перавагі нашага спартсмена. Фінальнае ж супрацьстаянне з немцам Эмілем Шульцам (які, між іншым, быў пяціразовым чэмпіёнам ФРГ) завяршылася ў першым раўндзе. На гэтай жа алімпіядзе Папенчэнкі быў узнагароджаны ганаровым Кубкам Вэла Баркера, які ўручаецца самаму техничному баксёру гэтых прэстыжных міжнародных спаборніцтваў.

Год 1965-ы таксама паспяховы для Валерыя. Ён у другі раз выйграе чэмпіянат Еўропы. Серыя знамянальных перамог на працягу некалькіх гадоў зрабіла Попеченко знакамітым. Яго твар мільгае на экранах тэлевізараў, яго фатаграфіі друкуюць газеты і часопісы. Але ўсё ж ён прымае рашэнне пакінуць спорт. За яго плячыма за ўсю кар'еру апынуліся 213 баёў, у 200 з якіх ён перамог. Нягледзячы на ўсе ўгаворы застацца ў боксе, Папенчэнкі Валерый Уладзіміравіч апынуўся непахісны. Зразумець яго было лёгка. Бо ён быў загружаны вышэй галавы: служба ў Вышэйшым інжынерна-тэхнічным вучылішчы, дзе ён абараніў дысертацыю, сяброўства ўЦэнтральным камітэце ВЛКСМ і сям'я, пра якую варта распавесці асобна.

Сямейная жыццё

Валерый Папенчэнкі, біяграфія якога была насычана самымі разнастайнымі падзеямі, пазнаёміўся са сваёй другой жонкай на выставе Родена ў Эрмітажы. Ёю апынулася студэнтка караблебудаўнічага інстытута Таццяна Вологдина. Знакаміты спартсмен змог заваяваць юную асобу ўжо на першым спатканні, чытаючы ёй вершы і распавядаючы аб мастацтве, а яна ніяк не магла зразумець, чаму ж яго твар ёй так моцна знаёма. Праз тры месяцы з моманту знаёмства пара ажанілася. Крыху пазней нарадзіўся сын Максім, і сям'я перабіраецца да маці Папенчэнкі ў Маскву.

Жыццё у сталіцы

Валерый Папенчэнкі, баі якога адрозніваліся відовішчнасцю, меў досыць няпросты характар і быў вельмі неуживчив. Але пры гэтым у галоўным горадзе Саюза яму прапаноўвалі некалькі месцаў для працы. Знакаміты каментатар Мікалай Озераў актыўна заклікаў Папенчэнкі далучыцца да яго і працаваць падчас трансляцый спаборніцтваў. Аднак у выніку «Містэр накаўт» Валер Папенчэнкі абраў выкладчыцкую дзейнасць. Ён стаў загадчыкам кафедры фізічнага выхавання МВТУ ім. Баўмана. У сярэдзіне 1970-х гадоў ішла актыўная будоўля новых карпусоў вну, у тым ліку і спартыўных арэн. Папенчэнкі даволі часта бываў на будпляцоўках, кантралюючы працы будаўнікоў. З гэтай мэтай ён апранаўся ў працоўную адзенне і ішоў да іх. У адзін з такіх дзён, 15 лютага 1975 года, Валерый трагічна і недарэчна загінуў. Ён збягаў па лесвіцы з нізкімі парэнчамі і на чарговым яе павароце зваліўся ў пралёт. Прычым у момант падзення, па словах відавочцаў, Валерый не выдаў ні гуку. Следства кваліфікаваў тое, што адбылося як няшчасны выпадак.

Апошнім прытулкам знакамітага спартсмена стала Введенское могілках.