Нулявая Справаздачнасць

Нулявая справаздачнасць – сукупнасць дакументаў фінансавай або бухгалтарскай (нулявы баланс), падатковай (нулявая дэкларацыя) і статыстычнай справаздачнасці, якія прадстаўляюцца падаткаплацельшчыкамі ў кантралюючыя органы Расійскай Федэрацыі ў адпаведнасці з патрабаваннямі заканадаўствам у выпадку адсутнасці фінансава-гаспадарчай дзейнасці ў справаздачным перыядзе.

Згодна з дзейным заканадаўствам, падаткаплацельшчыкамі лічацца любыя юрыдычныя і фізічныя асобы, у тым ліку індывідуальныя прадпрымальнікі (ІП), на якіх законам была ускладзены абавязак плаціць падаткі.

Адсутнасць фінансава-гаспадарчай дзейнасці прадугледжвае, што за справаздачны перыяд на разліковых рахунках падаткаплацельшчыка не было ніякіх аперацый, сродкі на рахункі не паступалі і не спісваліся. Прычыны адсутнасці фінансава-гаспадарчай дзейнасці падаткаплацельшчыка магчымыя розныя і прадметам цікавасці кантралюючых органаў з'яўляцца не могуць.

Нулявы баланс – бухгалтарскі баланс, у якім за справаздачны перыяд валюта балансу не перавышае статутны капітал і ў справаздачы аб прыбытках і стратах, выніковая прыбытак роўная нулю або адмоўная.

Запаўняецца і здаецца нулявы баланс і справаздачу аб прыбытках і стратах толькі арганізацыямі, якія прымяняюць агульную сістэму падаткаабкладання (асновы бела або ГСМ). Тэрміны здачы, як і ў звычайнага балансу: паквартальна, не пазней за 30-га чысла месяца, наступнага за кварталам, гадавы баланс – з 1 па 31 (у высакосны год - 30) сакавіка.

Нулявая дэкларацыя – разнавіднасць падатковай дэкларацыі, форма нулявы падатковай справаздачнасці.

Па законе падаткаплацельшчык абавязаны прадастаўляць падатковую дэкларацыю па кожнаму падатку, подлежащему выплаце гэтым падаткаплацельшчыкам, калі іншае не прадугледжана заканадаўствам. Калі ж камерцыйная дзейнасць не вялася, і руху сродкаў на рахунках не было, падаткаплатнік можа даць адну нулявую дэкларацыю на ўсе віды падаткаў. Таму даволі часта нулявую дэкларацыю называюць нулявы справаздачнасцю.

Часцей за ўсё нулявая дэкларацыя (нулявая справаздачнасць, нулявы баланс) падаецца ў наступных выпадках:

1.    Падаткаплацельшчык, напрыклад ІП або Таварыства з абмежаванай адказнасцю (ТАА), атрымаў пасведчанне аб дзяржаўнай рэгістрацыі, але камерцыйную дзейнасць не ажыццяўляў, аднак тэрмін падачы справаздачнасці ўжо падышоў.

2.    Фінансава-гаспадарчая дзейнасць падаткаплацельшчыка носіць выяўленую сезонную накіраванасць. Тады ў сезон, калі ідзе актыўная камерцыйная дзейнасць, за справаздачныя перыяды складаецца звычайная падатковая і фінансавая справаздачнасць.  У міжсезонне, калі рух сродкаў на рахунках спыняецца, лепш выкарыстоўваць нулявую справаздачнасць (нулявая дэкларацыя).

3.    Падаткаплацельшчык прыпыніў дзейнасць, але фармальна юрыдычна лічыцца дзеючым суб'ектам гаспадарання. Гэта значыць, даўгоў перад дзяржавай, партнёрамі, кліентамі, работнікамі няма і фінансава-гаспадарчай дзейнасці таксама няма. Рух грашовых сродкаў на рахунках адсутнічае.

Нулявая дэкларацыя падаецца толькі па наступных падаткаў:

●     падатак, які спаганяецца па спрошчанай сістэме падаткаабкладання (ВУСНА або ССП);

●     падатак на прыбытак арганізацый (ІП не плаціць);

●     3-НДФЛ – падатак на даходы фізічных асоб (для ІП на асновы бела);

●     ПДВ – падатак на дабаўленую вартасць (пры адсутнасці вызвалення);

●     звесткі аб сярэдняспісачнай колькасці – нуль чалавек (за год).

Пры запаўненні нулявы дэкларацыі ўсе зменныя палі павінны быць роўныя нулю або заставацца пустымі, запаўняецца толькі тытульны ліст, раздзел 1 (Звесткі аб арганізацыі) і 2 (Код ОКАТО, КБК).

Па ўсіх астатніх падатках, калі адсутнічае аб'ект падаткаабкладання, нулявая дэкларацыя не падаецца. Пры гэтым варта падкрэсліць, што калі падатковая база пасля прымянення вашых падатковых ільгот апынецца роўнай нулю, то справаздачнасць ўжо не з'яўляецца нулявы і неабходна запаўненне звычайных падатковых дэкларацый.

Не можа быць нулявы дэкларацыя па адзіным сельскагаспадарчаму падатку, так як пацягне за сабой страту правы з пачатку года.

Спрэчным пытаннем на дадзены момант застаецца падача нулявой дэкларацыі па ЕНВД. Згодна з дзеючым падатковаму кодэксу па дадзеным падатку здача нулявы справаздачнасці не прадугледжана, але часта прымаецца ў парадку выключэння. Напрыклад, нулявая дэкларацыя па ЕНВД будзе прынятая ў ИФНС у выпадку часовай непрацаздольнасці ІП.

Нулявая дэкларацыя падаецца адзін раз у год па ССП – да 30 красавіка (для ІП) і да 31 сакавіка (для юр. асоб), а пры ліквідацыі падаткаплацельшчыка – за няпоўны год.  Па ЕНВД і ПДВ паквартальна, да 20 чысла месяца наступнага за справаздачным кварталам, па Падатку на прыбытак – паквартальна, да 28 чысла. Па 3-НДФЛ – адзін раз у год, да 30 красавіка.

Нулявая справаздачнасць здаецца не толькі ў падатковую інспекцыю, але і ў такія пазабюджэтныя фонды Расійскай Федэрацыі, Фонд сацыяльнага страхавання  (ФСС) і Пенсійны фонд Расіі (ПФР).

Формы РСВ-1 і 4-ФСС запаўняюцца і падаюцца штоквартальна, калі з пачатку справаздачнага перыяду падаткаплацельшчык не рабіў ніякіх выплат фізічным асобам. Юрыдычныя асобы абавязаны падаваць справаздачнасць, у тым ліку нулявую – заўсёды. ІП, толькі ў выпадку, калі ў яго былі наёмныя работнікі, і ён зарэгістраваўся ў якасці працадаўцы, а цяпер усіх работнікаў звольніў, але з улікуне зняўся.

Нулявая статыстычная справаздачнасць не здаецца, прадастаўляецца толькі нулявы баланс.

Вынік: Нулявая дэкларацыя прадастаўляецца ў справаздачным перыядзе толькі пры адсутнасці фінансава-гаспадарчай дзейнасці і пацвярджэннем гэтага з'яўляецца поўная адсутнасць любых аперацый на разліковых рахунках падаткаплацельшчыка.

Калі ў справаздачным перыядзе быў эканамічны вынік камерцыйнай дзейнасці (хай нават нулявая прыбытак або страту) і / або ажыццяўляліся выплаты фізічным асобам, і, адпаведна, былі руху сродкаў на рахунку, то неабходна прадастаўляць у наглядныя і кантралюючыя органы звычайную фінансавую і падатковую справаздачнасць.

Адзіным выключэннем з'яўляецца такая дзейнасць падаткаплацельшчыка, пры якой адсутнічае прадмет падаткаабкладання.