Як вызначыць рэнтабельнасць пазаабаротных актываў?

Кожны фінансавы менеджэр павінен ацэньваць вынікі дзейнасці прадпрыемства. Гэта дапаможа рабіць высновы не толькі аб эфектыўнасці яго працы, але і аб эфектыўнасці працы фірмы, што спатрэбіцца пры прыняцці наступных кіраўніцкіх рашэнняў. Мабыць, адным з самых зручных і простых спосабаў ацэнкі эфектыўнасці з'яўляецца разлік і аналіз паказчыкаў рэнтабельнасці. У сувязі з тым, што прадпрыемства характарызуецца велізарным лікам параметраў, гэтых паказчыкаў таксама даволі-такі шмат: рэнтабельнасць актываў, рэнтабельнасць продажаў і яшчэ, напэўна, пара дзясяткаў.

Калі мы адкрыем бухгалтарскі баланс, то у першым жа раздзеле ўбачым пазаабаротных актывы. Як правіла, у дадзеным раздзеле большую частку займаюць асноўныя сродкі, то ёсць тое маёмасць, якое абслугоўвае дзейнасць фірмы на працягу працяглага тэрміну. Астатнія артыкулы дадзенага раздзела таксама важныя, а таму важным з'яўляецца і вымярэнне эфектыўнасці выкарыстання гэтага маёмасці. У гэтым нам дапаможа рэнтабельнасць пазаабаротных актываў. Дадзены паказчык разлічваецца аналагічна ўсім іншым паказчыках рэнтабельнасці: неабходна скласці дроб, у лічніку якой будзе прыбытак, а ў назоўніку – кошт пазаабаротных актываў.

Найбольш просты і часта выкарыстоўваецца разлік будуецца на аснове паказчыка чыстага прыбытку. Як вы ведаеце, дадзены паказчык прыводзіцца ў справаздачы аб прыбытках і стратах. Асаблівасць дадзенай формы справаздачнасці, а такім чынам, і ўсіх паказчыкаў, складаецца ў тым, што інфармацыя там мае назапашвальны характар, то есць прадстаўлены велічыні за пэўны перыяд. Дадзены факт не вельмі ўзгадняецца з тым, што ў назоўніку знаходзіцца велічыня актываў, прыведзеная на пэўную дату. Такое разыходжанне можа прывесці да некаторых погрешностям пры вылічэннях, якія могуць апынуцца вельмі істотныя. Каб найбольш дакладна вызначыць рэнтабельнасць пазаабаротных актываў, патрабуецца ўсталяваць іх сярэдні кошт за перыяд, і менавіта яе выкарыстоўваць у разліках. Калі інфармацыі для вызначэння сярэдняга значэнне няма, то можна выкарыстоўваць кошт дадзеных актываў на канец перыяду, але дакладнасць такога разліку, зноў жа, будзе ніжэй.

Больш:

Віды дзелавога зносін

 Дзелавое зносіны ўяўляе сабой тып зносін, мэтай якога з'яўляецца ўзаемаабмен інфармацыяй паміж існуючымі або патэнцыяльнымі партнёрамі. Падчас дзелавога зносін вырашаюцца важныя пытанні, ставяцца і дасягаюцца мэты, набываюцца асобасныя і дзелав...

Ўнутраная норма рэнтабельнасці - найважнейшы паказчык эфектыўнасці інвестыцый.

Прыняцце любога рашэння ў дачыненні да інвестыцый абавязкова спалучана з ацэнкай эфектыўнасці. Гэта зразумела, так як неабходна вызначыць тыя крытэры, якія дазволяць выбраць самыя прыбытковыя праекты. Часцей за ўсё інвестарамі выкарыстоўваецца сістэм...

Сістэмны падыход у менеджменце

Сістэмны падыход у менеджменце ўяўляе сабой спосаб мыслення па адносінах да кіравання і арганізацыі. Яго нельга блытаць з наборам розных прынцыпаў дзеяння для кіраўніцкага апарату. Упершыню прымяненне гэтага інструмента кіравання адзначана ў канцы 50...

Зараз прыйшоў час пагаварыць аб эканамічным сэнсе дадзенага паказчыка. Рэнтабельнасць пазаабаротных актываў паказвае, колькі прыбытку прыносіць кожны рубель іх кошту. Іншымі словамі, дадзены паказчык дазваляе ацаніць эфектыўнасць выкарыстання таго маёмасці, якое фірма мяркуе эксплуатаваць досыць працяглы тэрмін.

Відавочна, што акрамя пазаабаротных актываў баланс змяшчае і абаротныя. Іх рэнтабельнасць таксама можна лёгка вызначыць, а цяжкасці пры яе разліку аналагічныя тым, якія мы ўжо разгледзелі раней. Пасля разліку рэнтабельнасці кожнай часткі актываў у асобнасці мае сэнс вызначыць агульную рэнтабельнасць усяго маёмасці фірмы, то есць эфектыўнасць яго выкарыстання.

Што тычыцца аналізу дадзеных паказчыкаў, то найбольш часта звяртаюцца да выкарыстання метаду параўнанняў. Параўнання можна праводзіць са значэннямі папярэдніх перыядаў, каб вызначыць тэндэнцыі. Акрамя таго часта параўноўваюць паказчыкі рэнтабельнасці адной фірмы з аналагічнымі паказчыкамі канкурэнтаў або проста падобных прадпрыемстваў, а таксама з среднеотраслевыми ўзроўнямі. Варта адзначыць, што для аналізу дадзенай групы паказчыкаў не прымяняюцца нарматыўныя параўнання па прычыне таго, што нормы для іх не ўстаноўлены.

Шляхам элементарных пераўтварэнняў формулы разліку, то ёсць матэматычнай мадэлі, можна вызначыць тыя фактары, якія ўплываюць на пэўны паказчык рэнтабельнасці. Пасля гэтага варта разлічыць асобнае ўплыў кожнага фактару. Дадзеная працэдура атрымала назву факторного аналізу і ёй можна падвергнуць як рэнтабельнасць пазаабаротных актываў, так і абаротных, і ўсіх у сукупнасці.