Апавяданне «Кусака» Андрэева. Кароткае змест знаёміць з гісторыяй бяздомнага сабакі

Аб нялёгкай долі бяздомнага сабакі апавядае аповяд «выхаваўчая работа з вучнямі» Андрэева. Кароткае змест дапаможа чытачу даведацца сюжэт, пазнаёміцца з галоўнымі героямі менш, чым за 5 хвілін.

Хто такая выхаваўчая работа з вучнямі

Раней у гэтай сабакі не было імя. Аўтар знаёміць чытача з бяздомным жывёлам. Жыццё яго была нялёгкая. Дваровыя сабакі адганялі яго ад хат, не даючы магчымасці пракарміцца, а дзеці кідалі ў жывёліна палкі і камяні.

Адзін раз яе быццам бы як хацеў прылашчыць п'яны мужык, але калі сабака падышла да яго, ён ударыў яе наском бота. Таму жывёла зусім перастала давяраць людзям. Вось так сумна пачынаецца твор «выхаваўчая работа з вучнямі» Андрэева. Кароткае змест дазволіць чытачу перанесціся з зімы ў вясну і лета, дзе сабака была шчаслівая.

Як сабака стала Кусакой

Зімой сабака аблюбавала адну пустую дачу і стала жыць пад домам. Але прыйшла вясна. На дачу прыехалі гаспадары. Сабака ўбачыла прыгожую дзяўчыну, якая радавалася свежым паветры, сонейка, прыродзе. Яе звалі Лёля. Дзяўчына закружылася, ахопленая любоўю да ўсяго, што яе акружала. І тут з-за кустоў на яе накінуўся сабака. Яна схапіла дзяўчынку за падол сукенкі. Тая закрычала і ўцякла ў дом.

Спачатку дачнікі хацелі прагнаць або зусім застрэліць жывёліну, але яны былі добрымі людзьмі. Што ж далей чакае чытача ў аповедзе «выхаваўчая работа з вучнямі» Андрэева? Кароткае змест дапаможа адказаць на гэтае пытанне. Далей сабаку чакала добрае.

Паступова людзі прывыклі да начным брэху сабакі. Часам па раніцах яны ўспаміналі пра яе і пыталіся пра тое, дзе ж іх выхаваўчая работа з вучнямі. Так яны назвалі сабаку. Дачнікі сталі падкормліваць жывёлу, але спачатку яна баялася, калі ёй кідалі хлеб. Мабыць, думала, што гэта ў яе кідаюць камень, і ўцякала.

Больш:

«Чароўная лямпа Аладзіну»: ўспамінаем вядомую казку

«Чароўнае лямпа Аладзіну» - адна з самых вядомых казак цыклу «Тысяча і адна ноч». Між іншым, на самай справе, у зборніку яна называецца «Аладзіна і чароўная лямпа». Але ў 1966 годзе ў Савецкім Саюзе з'явіўся выдатн...

Паэма «Чорны чалавек», Ясенін. Аналіз душы пакалення

У студзеньскім нумары часопіса «Новы свет» у 1926 годзе з'явілася ашаламляльная публікацыя: «С. Ясенін. «Чорны чалавек». Тэкст паэмы вырабляў асабліва моцнае ўражанне на фоне нядаўняй трагічнай смерці маладога паэта (як ...

Велімір Хлебнікаў: біяграфія, цікавыя факты з жыцця, фота

Біяграфія Веліміра Хлебнікава дзівіць і здзіўляе, бо як адзін чалавек змог за сваё нядоўгае жыццё літаральна змяніць гісторыю. Цяпер пра гэта паэта і пісьменніка гавораць, пішуць кнігі, здымаюць кіно. І толькі малая крыха людзей знаёмая з сапраўднай ...

Нядоўгі шчасце Кусака

Аднойчы гімназістка Лёля паклікала Кусаку. Тая спачатку не ішла ні ў якую, баялася. Дзяўчына асцярожна сама стала прасоўвацца да Кусаке. Лёля пачала казаць сабаку добрыя словы і тая даверылася ёй – легла на жывот і закрыла вочы. Дзяўчына пагладзіла сабаку. Вось які сюрпрыз падрыхтаваў чытачу твор «выхаваўчая работа з вучнямі» Андрэева. Кароткае змест працягвае пазітыўнае апавяданне.

Лёля гладзіла жывёла і сама гэтаму радавалася, яна паклікала дзяцей і тыя таксама сталі лашчыць Кусаку. Усе былі ў захапленні. Бо сабака ад лішку пачуццяў пачала нязграбна скакаць, куляцца. Дзеці заліваліся добрым смехам пры выглядзе гэтага. Усе прасілі Кусаку паўтарыць свае пацешныя кульбіты.

Паступова сабака прывыкла да таго, што ёй не трэба клапаціцца аб ежы. Выхаваўчая работа з вучнямі паправілася, отяжелела і перастала бегаць разам з дзецьмі ў лес. Па начах яна таксама вартавала дачу, заліваючыся часам гучным брэхам.

Наступіла дажджлівая восень. Многія дачнікі ўжо з'ехалі ў горад. Стала збірацца туды і сям'я Лёлі. Дзяўчына спытала маму пра тое, як быць з Кусакой. Што ж адказала маці? Гэта дапаможа даведацца кароткае змест. Андрэева Кусака нядоўга была шчаслівая. Жанчына сказала, што ў горадзе яе трымаць няма дзе і прыйдзецца пакінуць на дачы. Лёля ледзь не заплакала, але рабіць было няма чаго. Дачнікі з'ехалі.

Сабака доўга кідалася, бегаючы па іх слядах. Яна нават бегала на станцыю, але нікога ўжо не заспела. Тады яна забралася пад дом на дачы і стала выць – настойліва, роўна і безнадзейна спакойна.

Вось такі твор напісаў Леанід Андрэеў. Аповяд «выхаваўчая работа з вучнямі» абуджае лепшыя пачуцці, вучыць спагады да тых, хто ў ім мае патрэбу.