Вобраз мора ў рускай паэзіі рамантызму

Вобраз мора ў рускай паэзіі заўсёды займала і працягвае займаць адно з самых важных месцаў. І нядзіўна, бо гэта магутная, загадкавая і ў той жа час рамантычная стыхія, якія навяваюць тысячы чароўных вобразаў. Асабліва значную ролю «марская» тэматыка гуляе ў паэзіі рамантызму. Эстэтыка гэтага літаратурнага напрамкі шмат у чым грунтуецца на супрацьпастаўленьні рэальнага, зямнога і тагасветнага светаў. У процівагу сумнай рэчаіснасці паэты-рамантыкі апісвалі вобласць мары, казкі, фантазіі, прычым доступ у яе мог атрымаць толькі сапраўдны Творца. Вобраз мора ў рускай паэзіі ў такім кантэксце набывае новыя сэнсы: што такое яно, калі не нейкі партал, краіна, населеная чароўнымі істотамі. Водная стыхія дваістая па сваёй натуры. Люстраная роўнядзь ў любы момант можа абярнуцца вялікімі хвалямі, якія нясуць гібель і разбурэнне.

Персаналіі

Вобраз мора ў рускай паэзіі, калі казаць больш канкрэтна, шырока выкарыстоўваўся ў творчасці такіх вялікіх прадстаўнікоў літаратуры, як Жукоўскі, Пушкін, Лермантаў, Цютчаў. Нават пасля таго, як ўплыў рамантызму стала згасаць, матывы воднай стыхіі, то і справа ўзнікаюць у вершах Бальмонта, Ахматавай, Цвятаевай.

В. А. Жукоўскі

Характарызуючы вобраз мора ў рускай паэзіі, немагчыма не згадаць творчасць Жукоўскага. Некаторыя літаратуразнаўцы адзначаюць, што па-сапраўднаму пільны цікавасць да падобных тэмах пачынаецца ў элегиста з верша «Мора», напісанага ў 1882 годзе. Паэт персонифицирует водную роўнядзь: яна становіцца бязмежных прасторай, не падпарадкоўваюцца ніякім чалавечым законам, свабодным ад усіх забаронаў. З марской стыхіяй атаясамлівае сябе лірычны герой – у яго душы таксама тоіцца бездань, бездань. Матыў двоемирия, характэрны для паэзіі рамантызму, раскрываецца ў вершы. Мора, па Жукоўскаму, безнадзейна імкнецца дасягнуць неба, дакрануцца да яго. «Нябесная цьвердзь» у дадзеным выпадку становіцца менавіта тым недасяжным ідэалам, у пагоні за якім праходзіць зямная жыццё. Даследчыкі супастаўляюць адносіны Мора і Неба з адносінамі чалавечай душы і Бога. Важнае месца займае вобраз буры як увасабленне ненатуральнага, няправільнага стану.

Больш:

«Чароўная лямпа Аладзіну»: ўспамінаем вядомую казку

«Чароўнае лямпа Аладзіну» - адна з самых вядомых казак цыклу «Тысяча і адна ноч». Між іншым, на самай справе, у зборніку яна называецца «Аладзіна і чароўная лямпа». Але ў 1966 годзе ў Савецкім Саюзе з'явіўся выдатн...

Паэма «Чорны чалавек», Ясенін. Аналіз душы пакалення

У студзеньскім нумары часопіса «Новы свет» у 1926 годзе з'явілася ашаламляльная публікацыя: «С. Ясенін. «Чорны чалавек». Тэкст паэмы вырабляў асабліва моцнае ўражанне на фоне нядаўняй трагічнай смерці маладога паэта (як ...

Велімір Хлебнікаў: біяграфія, цікавыя факты з жыцця, фота

Біяграфія Веліміра Хлебнікава дзівіць і здзіўляе, бо як адзін чалавек змог за сваё нядоўгае жыццё літаральна змяніць гісторыю. Цяпер пра гэта паэта і пісьменніка гавораць, пішуць кнігі, здымаюць кіно. І толькі малая крыха людзей знаёмая з сапраўднай ...

А. С. Пушкін

Бібліятэка рускай паэзіі была б няпоўнай без творчасці А. С. Пушкіна. Паэт называў Жукоўскага сваім настаўнікам, аднак яго рамантызм быў некалькі іншага кшталту: мяцежны, дзёрзкі, непрымірымы. Яго верш «Да мора» было напісана падчас адэскай спасылкі. Малады паэт тады марыў аб уцёках за мяжу, горача хацеў вырвацца з душнай няволі. «Да мора» стала своеасаблівым паэтычным маніфестам, отразившим усе гэтыя імкнення. Напісанае на смерць Байрана, аднаго з заснавальнікаў літаратурнага рамантызму, твор гэта адрозніваецца яркай вобразнасцю: мора для Пушкіна становіцца сімвалам свабоды, нястрымнага.

Ф. І. Тютчев

Са словамі «тэма прыроды ў рускай паэзіі» у першую чаргу асацыюецца, вядома ж, паэзія Цютчава. Вобразы марской стыхіі знайшлі адлюстраванне ў яго творчасці. Мора знакаміты паэт адлюстроўвае пераважна ў начную пару.