Народная нацыянальная партыя: крок да фашызму

Аб Веймарскай рэспубліцы і яе грамадскай жыцця нам вядома вельмі мала. Хоць усе дзесяцігоддзе існавання гэтай дзяржавы палітычная арэна стракацела арганізацыямі рознай накіраванасці. Асаблівай увагі патрабуе вывучэнне Нямецкай нацыянальнай народнай партыі.

З чаго ўсё пачыналася?

Гісторыя станаўлення нацысцкага рэжыму ў Германіі не так простая, як можа ўяўляцца большай часткі людзей. Тэндэнцыя перабольшваць ролю Гітлера ў фарміраванні такога рэжыму не дае ўбачыць, што на самой справе канкрэтныя гістарычныя ўмовы і запыты эліты падштурхнулі будучага фюрэра да ўлады.

Адной з старонак гісторыі нацыяналістычнага руху ў Германіі стала дзейнасць Нямецкай нацыянальнай народнай партыі.

Апора на фінансавы капітал

Гісторыя Германіі шмат у чым трагічная. Станаўленне новых эканамічных адносін тут ішло з вялікай цяжкасцю. Уплыў старой феадальнай эліты аж да краху Трэцяга рэйха было неймаверна вялікім. Старая арыстакратыя была настроена ў сваёй большасці нацыяналістычна. Асабліва такія настроі ўзраслі пасля паразы Германіі ў Першай сусветнай вайне. Эліта, дагодлівая такім становішчам спраў, жадала адраджэння нямецкай нацыі, а дакладней вяртання да часоў Залатога веку.

Такая сітуацыя паслужыла штуршком да стварэння мноства «патрыятычных» арганізацый. Нямецкая нацыянальная народная партыя з'явілася ў лістападзе 1918 года. Яе асновай сталі манапалісты і юнкера.

Адраджэнне імперыі – аснова праграмы

Касцяком новай партыі сталі выхадцы з Нямецкай кансерватыўнай партыі, Імперскай партыі і іншых палітычных плыняў, арыентаваных у мінулае.

Адно з ключавых патрабаванняў ностальгирующей эліты – усталяванне манархічнага ладу. Улада імператара, як сцвярджалі нацыяналісты, зможа падняць Нямеччыну з каленяў.

Ксенафобія як скрэпа грамадства

Народная нацыянальная партыя паспяхова гуляла на пачуццях немцаў, якія ў паразе кайзераўскай Германіі бачылі ўдар па ўласным самалюбстве. Як паслядоўныя прыхільнікі імперыі, лідэры арганізацыі выступалі супраць парламентарызму. Аднак гэта не перашкаджала ім удзельнічаць у выбарах.

Больш:

Канкурэнцыя - гэта суперніцтва паміж удзельнікамі рынкавай эканомікі. Віды і функцыі канкурэнцыі

Канкурэнцыя – гэта паняцце, уласцівае рынкавай эканоміцы. Кожны ўдзельнік фінансавых, гандлёвых адносін імкнецца заняць лепшае месца ў той асяроддзі, дзе яму даводзіцца функцыянаваць. Менавіта па гэтай прычыне ўзнікае канкурэнцыя. Барацьба памі...

Палітыка і мараль: суадносіны паняццяў у сучасным грамадстве

 Палітыка і мараль – гэта найбольш складаныя адносіны палітыкі да маральным нормам, прынятым у грамадстве. Абодва гэтыя паняцці ўяўляюць сабой арганізацыйныя і кантрольныя сферы соцыума, аднак, яны функцыянуюць у ім па-рознаму. Мараль закл...

Самая старая котка ў свеце

Самая старая котка на сённяшні дзень – Люсі. Гэта самае звычайнае жывёла нарадзілася ў далёкім 1972 годзе. Калі яе гаспадары даведаліся пра гэта, яны звярнуліся да ветэрынараў. Спецыялісты былі ўражаны станам гэтага жывёльнага. Котка выдатна ел...

Агітацыйныя матэрыялы, якія выпускала Нямецкая нацыянальная народная партыя, адрозніваліся ашалелым шавінізмам і антысемітызмам. Як бачым, на гэтай сьцежцы нацыянал-сацыялісты былі зусім не наватарамі.

Змена арыентацыі

Паступова жорсткая манархічных рыторыка змянілася толькі патрабаваннем усталявання аўтарытарнай дзяржавы. Такі паварот звязаны шмат у чым з паразай на выбарах, якое пацярпела Народная партыя. Нацыянальнага адзінства ў саслабленай Германіі не было: за галасы выбаршчыкаў змагаліся кансерватары, фашысцкія арганізацыі і камуністы. ННП на чале з Гугенбергом перайшла ад патрабаванняў аднаўлення аднаасобнага праўлення імператара да жорсткага нацыяналізму. З 1928 года партыя пачала супрацоўнічаць з нацыянал-сацыялістамі, набиравшими папулярнасць у асяроддзі ніжэйшых і сярэдніх слаёў.

Папулярнасць сярод немцаў

Папулізм нацыстаў дазволіў ім заваяваць падтрымку ў дробных буржуа, сялян і часткова рабочых. Гэтым не магла пахваліцца ННП. Яе папулярнасць падала і падала. На парламенцкіх выбарах у 1924 годзе партыя атрымала 21% галасоў. У 1928 годзе гэты паказчык знізіўся да 14%.

НСДАП была менш арыстакратычна, у сваіх выступах яе лідэры звярталіся, перш за ўсё, да простым немцам, гуляючы на сімпатыях да сацыялізму. ННП стала партыяй пераважна заможных людзей. Зніжэнне папулярнасці адыграла не апошнюю ролю ў хуткім самароспуску арганізацыі.

Альфрэд Гугенберг – лідэр ННП

Апошнім і, бадай, самым вядомым лідэрам Народнай нацыянальнай партыі быў Альфрэд Гугенберг. Атрымаўшы адукацыю юрыста, будучы старшыня ННП абараняў у судах інтарэсы немцаў. Мэтай свайго жыцця ён лічыў барацьбу супраць Польшчы.

Палітыка заўсёды цікавіла Гугенберга, і найбольш правільнай з ідэалагічных пазіцый яму здавалася Народная нацыянальная партыя. ННП ён пачаў прадстаўляць у парламенце ўжо з моманту яе заснавання ў 1918 годзе. Старшынёй партыі яго прызначалі ў самы цяжкі для яе час – у 1928 годзе, калі папулярнасць рэзка ўпала амаль у два разы.

Лепшым выйсцем, на думку Гугенберга, было супрацоўніцтва з нацыстамі. Радыкальныя погляды самога лідэра ННП не ўступалі ў супярэчнасць з рыторыкай НСДАПовцев. Пасля роспуску яго роднай партыі Гугенберг стаў працаваць ва ўрадзе Гітлера.

Гарцбурсгский фронт

У 1931 годзе разам з милитаризированной групай «Сталёвы шлем», Пангерманским саюзам і нацыстамі ННП сфармавала саюз Гарцбургский фронт. Народная нацыянальная партыя спрабавала кантраляваць НСДАП. Гэтая ініцыятыва, натуральна, не ўзмацніла магутнасці слабой ННП. Нацысты ж атрымалі доступ да яшчэ большага фінансавання і павысілі ўласную рэспектабельнасць ў вачах грамадскасці.

Апошнія дні ННП

На апошніх парламенцкіх выбарах у Веймарскай рэспубліцы ННП атрымала крытычна маленькае колькасць галасоў. У кааліцыі з нацыстамі яна гуляла ўжодругарадную ролю.

Партыя падтрымала закон, які перадаваў Гітлеру ўсе ўладныя паўнамоцтвы. У 1933 годзе Народная нацыянальная партыя самараспусцілася. Многія яе члены ўступілі ў НСДАП.