Калегіяльнасць - гэта... Кіраванне персаналам

Калегіяльнасць – гэта пэўны кіраўнічы метад, з выкарыстаннем якога функцыі ажыццяўлення кіраўніцтва пэўнай арганізацыяй, установай або нават цэлай галіной ўскладаюцца на аднаго канкрэтнага чалавека, а на групу прызначаюцца або выбіраюцца асоб, у якіх існуе аднолькавае права голасу.

Гісторыя ўзнікнення калегіяльнасці

Звяртаючыся да гісторыі дадзенага паняцця, можна ўбачыць, што свой пачатак яно бярэ яшчэ з Вялікай Кастрычніцкай рэвалюцыі, калі значэнне слова «калегіяльнасць» прыраўноўвалася да універсальнага метаду кіравання, аж да арміі. Аднак з 1918 года Леніным была разгорнута барацьба супраць такога разумення калегіяльнасці і абрана кірунак на адзінаначалле.

Сёння калегіяльнасць – гэта вызначальнае пачатак у арганізацыі дзейнасці розных органаў, у тым ліку і судовых. Пры гэтым у любым аператыўным апараце павінен быць строга праведзены так званы «прынцып адзінаначалля».

Адзінства калегіяльнасці і адзінаначалля ў кіраванні

Прынцып калегіяльнасці і адзінаначалля рэалізуецца ў напрамку пераадолення аўтарытарызму і суб'ектыўнасці ў кіраванні, напрыклад, педагагічным працэсам. У агульнай кіраўніцкай дзейнасці вельмі важна абапірацца на веды і вопыт калег з адпаведнай арганізацыяй іх дзейнасці, накіраванай на распрацоўку правілаў кіравання з наступным абмеркаваннем і прыняццем аптымальных рашэнняў.

Узаемадзеянне калегіяльнасці і адзінаначалля

У такім аспекце калегіяльнасць – гэта не выключэнне асабістай адказнасці асобных членаў калектыву за даручаную ім справу. З дапамогай адзінаначалля, з кіраўніцкай пункту гледжання, забяспечваюцца дысцыпліна і парадак з выразным размежаваннем і выкананнем паўнамоцтваў усіх удзельнікаў любога працэсу.

Больш:

Віды дзелавога зносін

 Дзелавое зносіны ўяўляе сабой тып зносін, мэтай якога з'яўляецца ўзаемаабмен інфармацыяй паміж існуючымі або патэнцыяльнымі партнёрамі. Падчас дзелавога зносін вырашаюцца важныя пытанні, ставяцца і дасягаюцца мэты, набываюцца асобасныя і дзелав...

Ўнутраная норма рэнтабельнасці - найважнейшы паказчык эфектыўнасці інвестыцый.

Прыняцце любога рашэння ў дачыненні да інвестыцый абавязкова спалучана з ацэнкай эфектыўнасці. Гэта зразумела, так як неабходна вызначыць тыя крытэры, якія дазволяць выбраць самыя прыбытковыя праекты. Часцей за ўсё інвестарамі выкарыстоўваецца сістэм...

Сістэмны падыход у менеджменце

Сістэмны падыход у менеджменце ўяўляе сабой спосаб мыслення па адносінах да кіравання і арганізацыі. Яго нельга блытаць з наборам розных прынцыпаў дзеяння для кіраўніцкага апарату. Упершыню прымяненне гэтага інструмента кіравання адзначана ў канцы 50...

У калегіяльнасці высокі прыярытэт на этапе абмеркавання з наступным прыняццем рашэнняў. Неабходнасць у единоначалии ўзнікае на наступным этапе – рэалізацыя рашэнняў, прынятых раней.

У кіраванні адзінаначалле і калегіяльнасць – гэта адлюстраванне адзінства супрацьлегласцяў. Так, пры дапамозе адзінаначалля атрымоўваецца дасягнуць аператыўнасці ў выкананні пастаноў, а калегіяльнасці ўласцівая некаторая «марудлівасць». Такім чынам, пры ажыццяўленні тактычных дзеянняў мэтазгодна выкарыстоўваць адзінаначалле, а пры стратэгічных – апісваны метад кіравання.

Прынцып калегіяльнасці

Пад прынцыпамі кіравання маюцца на ўвазе асноўныя заканамернасці, ідэі і правілы паводзін кіраўнікоў розных узроўняў для ажыццяўлення кіраўніцкіх функцый. Гэта пэўныя патрабаванні і нормы, якімі кіруюцца работнікі сістэмы, уключаючы кіруючы склад арганізацыі.

Пастулаты ў кіраванні

Асноўныя прынцыпы кіравання мяркуюць:

1. Умелае выкарыстанне і спалучэнне калегіяльнасці і адзінаначалля. Пры гэтым калегіяльнасць прадугледжвае прыняцце калектыўнага рашэння, грунтуючыся на меркаваннях кіраўнікоў рознага ўзроўню.
2. Навуковая абгрунтаванасць у кіраванні. Гэта прынцып, выкарыстанне якога прадугледжвае ажыццяўленне ўсіх кіраўніцкіх дзеянняў на аснове выкарыстання падыходаў і навуковых метадаў. Абапіраючыся на іх, ён павінен адказваць асноўным патрабаванням навукі.
3. Планавасць – гэта прынцып, які вызначае асноўныя напрамкі, задачы і планы развіцця арганізацыі на перспектыву.
4. Спалучэнне адказнасці, правоў і абавязкаў. У рамках дадзенага прынцыпу кожны асобны суб'ект у арганізацыі можа быць надзелены пэўнымі паўнамоцтвамі і несці адказнасць за выкананне задач, ўскладзеных на яго.
5. Матывацыя прадстаўлена прынцыпам, пры якім ад дбайнасці ўвасаблення сістэмы пакаранняў і заахвочванняў залежыць эфектыўнасць праграмы матываванасьць і падахвочванні людзей да дзейнасці шляхам дасягнення пастаўленай для асобы і арганізацыі мэты. Пры гэтым яна з'яўляецца сукупнасцю знешніх і ўнутраных сіл. Яны падахвочваюць чалавека здзяйсняць некаторыя дзеянні. Пры гэтым вызначаюцца межы і формы дзейнасці, якія надаюць матывацыі накіраванасць з арыентацыяй на дасягненне канкрэтных мэтаў. Яна ж аказвае ўплыў і на паводзіны чалавека з дапамогай выкарыстання мноства фактараў, якія здольныя змяняцца пад уздзеяннем зваротнай сувязі з боку індывіда.
6. Стымуляванне – працэс заахвочвання матывацыі людзей. З'яўляецца адным з сродкаў, з выкарыстаннем якога можа ажыццяўляцца непасрэдна матываванасьць.
7. Дэмакратызацыя кіравання прадстаўлена прынцыпам ўдзелу ўсіх супрацоўнікаў у кіраўніцтве прадпрыемствам. Дадзены прынцып ажыццяўлення калегіяльнай дзейнасці забяспечвае раўнапраўны і актыўны ўдзел у ёй работнікаў і ўсіх астатніх членаў калектыву.
8. Сістэмнасць – гэта прынцып, які прадугледжвае цесную ўзаемасувязь эканамічных, сацыяльна-культурных і тэхналагічных кіраўніцкіх рашэнняў. Ён з'яўляецца асновай прыняцця рашэнняў і взамодействий. Сістэмнасць ўяўляе сабой адзінства, якое мае заканамерную размешчанасць.
9. Эфектыўнасць грунтуецца на прынцыпе дасягнення мэтаў у досыць кароткія тэрміны і з малымі стратамі.
10. Асноўнае звяно – гэта прынцып рашэння і знаходжання найважнейшай задачы сярод мноства аналагічных.
11. Аптымальнасць служыць прынцыпам суадносін цэнтралізацыі з дэмакратызацыяй, злучэннем творчай актыўнасці работнікаў ніжэйшага рангу і непасрэдна кіраўніцтва (вядомы пад назвай «дэмакратычны цэнтралізм»).
12. Адказнасць і кантроль выканання рашэнняў з'яўляюцца прынцыпам праверкі і пастаянных назіранняў з мэтай нагляду або праверкі.

Выснова

Неабходна адзначыць, што калегіяльнасць здольная павысіць аб'ектыўнасць і абгрунтаванасць усіх прымаемых рашэнняў. Аднак прыняцце іх можа ажыццяўляцца досыць павольна. Таму самым верным рашэннем можа быць аб'яднанне калегіяльнасці з единоначалием.